Σιγά μη νοιάζονται οι εκδότες για τους αναγνώστες...

Οι κυκλοφορίες πέφτουν. Σαρωτικά. Οι εκδότες κατάφεραν να μειώσουν την αγοραστική δύναμη των εφημερίδων τους ακόμη και την Κυριακή, και από ένα εκατομμύριο διακόσιες χιλιάδες φύλλα φθάνουν πλέον να πουλάνε μετά βίας 800.000-900.000. Η κυκλοφορία αυτή επιτυγχάνεται με την προσθήκη των προσφορών, κυρίως από τις μεγάλες εφημερίδες οι οποίες μοιράζουν κουπόνια για σουπερ μάρκετ ή και απευθείας δωροεπιταγές ρευστού.

Η επιλογή των παραδοσιακών εκδοτικών συγκροτημάτων, των Σταύρου Ψυχάρη, Γιώργου Μπόμπολα, Αριστείδη Αλαφούζου, ομίλου Βαρδινογιάννη τα οποία κατέχουν προνομιακά και την ιδιωτική τηλεόραση, μαζί με τον όμιλο Μίνωα Κυριακού και επέβαλλαν να κυριαρχήσουν και στο ψηφιακό της μέλλον με την «αρπαγή» όλων των ψηφιακών συχνοτήτων, είναι σαφής. Ουδόλως νοιάζονται για την κυκλοφορία των εφημερίδων τους και τους αναγνώστες τους. Καθόλου δεν ενδιαφέρονται αν στα κανάλια τους υπάρχει τηλεοπτικό πρόγραμμα, ειδήσεις και ψυχαγωγία. 

Στην παρούσα κρίσιμη φάση ολοκληρωτικού ελέγχου από το τραπεζικό ευρωπαϊκό κεφάλαιο και το ΔΝΤ, σημασία έχει η απόκρυψη ειδήσεων, η διαστρέβλωση-παραποίηση γεγονότων, η κατασκευή πολιτικών γεγονότων και ο έλεγχος των προσώπων σε θέσεις κλειδιά στον κρατικό μηχανισμό.

Σιγά μην τους ενδιαφέρει ότι οι πολίτες δεν αγοράζουν τις εφημερίδες τους, σιγά μη νοιάζονται που οι τηλεθεατές θεωρούν πως οι τηλεοπτικές τους ειδήσεις χειραγωγούν και μεταδίδουν ψέματα, πώς οι δημοσιογράφοι τους είναι παπαγάλοι της πολιτικής εξουσίας. 

Σιγά μην ανησυχήσουν που το ύψος των κεφαλαίων στις επιχειρήσεις τους είναι μικρότερο από τους τζίρους που επιτυγχάνουν, άρα σύμφωνα με την θεωρία που διέπει την αρθρογραφία τους, θα πρέπει να βάλουν λουκέτο.

Επειδή ακριβώς δεν ανησυχούν και ούτε νοιάζονται για την ενημέρωση αλλά και το προϊόν που παράγουν, η είδηση της επίθεσης με σιδερογροθιά στο κεφάλι καθαρίστριας έξω από το υπουργείο Οικονομικών δεν δημοσιεύθηκε στις ελληνικές εφημερίδες, ενώ έγινε πρωτοσέλιδο στους New York Times. Για αυτό χαρακτηριζόμενοι «δημοσιογράφοι» μεγάλων ελληνικών εφημερίδων εγκάλεσαν τις καθαρίστριες που τραβούσαν από το πέτο τους αστυνομικούς, τη στιγμή που οι δημοσιογράφοι των ξένων εφημερίδων έκαναν ρεπορτάζ για την παραβίαση του Συντάγματος και των νόμων.

Αυτό που κυρίως νοιάζει τους εκδότες είναι οι ...χορηγοί τους. Οι τράπεζες για να ανοίξουν το πουγκί και να συνεχίσουν να δίνουν δάνεια με την εγγύηση της ελληνικής κυβέρνησης. Οι πολυεθνικές που δεν πληρώνουν τους εργαζόμενους και τους προμηθευτές τους αλλά πληρώνουν πανάκριβα φυλλάδια ως ένθετα στις εφημερίδες. Οι διαπλεκόμενες εταιρείες που θα πληρώσουν μετρητοίς τα φιλανθρωπικά γκαλά ή bazzar των εκδοτικών συγκροτημάτων. Οι διαφημιστικές εταιρείες που κρατούν τα χρήματα των πελατών τους. Και φυσικά τα στελέχη της τρόικας με τα οποία έχουν αναπτύξει στενούς δεσμούς ποικίλων εξαρτήσεων.  

 Από το στήλη ΑποΤΥΠΟματα στο περιοδικό HOT DOC