Πίσω από τις Κάμερες από το “ΠΡΙΝ”
Το προηγούμενο διάστημα των 5 πρώτων ετών του Μνημονίου, οι εκπρόσωποι της Τρόικα έδειξαν μια πρωτοφανή ασυλία στα ΜΜΕ. Γνώριζαν εξ αρχής ποια ήταν η οικονομική τους κατάσταση, τι συνέβαινε δηλαδή με τις εταιρείες που είχαν αρνητικά ίδια κεφάλαια και πλούσιους μετόχους που είχαν αποθηκεύσει τα χρήματά τους στο εξωτερικό. Διαμορφώθηκε μια ιδιότυπη κατάσταση
Προσφέροντας τρομερή υποστήριξη στο Μνημόνιο τα Μέσα και οι ιδιοκτήτες τους, εξασφάλισαν τρομακτική ασυλία, χωρίς να πληρώνουν τον ειδικό φόρο τηλεόρασης, λαμβάνοντας δάνεια υποστήριξης. Τους άφησαν να δημιουργήσουν ένα εσωτερικό χρηματοδότησης των εταιρειών, με την επιβολή τηλεοπτικού «φόρου» από τη Digea για τη μετάδοση του σήματος, ενώ η εταιρία έλαβε το ψηφιακό φάσμα για το ελάχιστο ποσό των 18,3 εκ. Ευρώ, για διάστημα 15 ετών. Ακόμη, τους εξαφάνισαν έναν ισχυρό ανταγωνιστή τους, την ΕΡΤ και στη θέση τους στήθηκε ένα κυβερνητικό παραμάγαζο με το όνομα ΝΕΡΙΤ. Και τέλος χρηματοδοτούμενα από τις ανακεφαλαιοποιημένες, με τα χρήματα του ελληνικού λαού, τράπεζες, τα ΜΜΕ έγιναν κρατικά, ή μνημονιακά.
Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, οι κομμένοι από τα κανάλια την προηγούμενη 5ετία, δηλώνουν πως οι ιδιοκτήτες της τηλεόρασης θα πληρώσουν και το δηλώνουν ενώπιον των Γερμανών, οι οποίοι και το αποδέχονται. Η κατάσταση είναι ευνοϊκή για την κυβέρνηση. Ο κόσμος είναι αγανακτισμένος με την ιδιωτική τηλεόραση, γνωρίζουν πως οι ιδιοκτήτες («οι ολιγάρχες» που λέει και ο ΣΥΡΙΖΑ) δεν πληρώνουν, ενώ θεσμικά υπάρχουν οι αποφάσεις του ΣτΕ που αναφέρει σχεδόν με ενόχληση σε όλες τις αποφάσεις πως είναι αντισυνταγματική η λειτουργία της ραδιοτηλεόρασης και του τραγικού ΕΣΡ.
Το βασικό ερώτημα παραμένει: Το λέει η κυβέρνηση. Θα το κάνει κιόλας; Πρώτος τον πήχη ανέβασε στο παρελθόν το 2004 ο Κώστας Καραμανλής , με το βασικό μέτοχο και τους νταβατζήδες. Αφού, ηττήθηκε στο πρώτο, άφησε το πεδίο ελεύθερο για τους έχοντες και κατέχοντες τα ΜΜΕ. Τα Μέσα στην Ελλάδα έχουν μια απόλυτη προτεραιότητα. Την υπεράσπιση των προσωπικών τους συμφερόντων και των θέσεων τους. Επί Καραμανλή, λοιπόν, τελικά συνεχίστηκε η πολιτική Σημίτη, όπου τα Μέσα ήταν ο μηχανισμός για τη διεκδίκηση των έργων από το δημόσιο.
Η αλήθεια είναι πως τα περισσότερα στελέχη του παλαιού Συνασπισμού ήταν αντίθετα με αυτή την κατάσταση. Και στη συνέχεια ο ΣΥΡΙΖΑ, υιοθέτησε μια πολεμική για τα ΜΜΕ και τους ιδιοκτήτες του. Στη συγκεκριμένη φάση διαθέτει η συγκυβέρνηση και τα στελέχη που μπορούν να επανασχεδιάσουν το μέλλον των ΜΜΕ. Είμαστε σε αναμονή για το τι και κυρίως πώς θα συμβεί.
