Ο Δημήτρης Σούλτας γράφει στο fb περί δημοσιογραφίας με αφορμή (και) τις πρώτες πειθαρχικές διώξεις της ΕΣΗΕΑ κατά εννέα δημοσιογράφων, που «πρωτοστάτησαν στη μαζική προσπάθεια της παραπληροφόρησης και της τρομοκράτησης των πολιτών καθ΄ όλη την εβδομάδα προ της διεξαγωγής του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου 2015».
"Είμαι απολύτως αντίθετος, οριζοντίως, καθέτως και διαγωνίως μ' αυτό που βλέπω εδώ και καιρό, την έκκληση προς την κυβέρνηση "κλείστε τα κανάλια". Καμία εκτελεστική εξουσία δεν πρέπει να κλείνει κανένα μέσο, για κανένα λόγο.
Να τους ελέγξει, ναι.
Να αποκαταστήσει τη νομιμότητα στο τηλεοπτικό τοπίο, ναι.
Να αφαιρέσει άδειες αν παρανομούν, ναι.
Αλλά μια εκτελεστική εξουσία που κλείνει ΜΜΕ δεν λέγεται δημοκρατική, ακόμα κι αν αυτά.. τα μέσα δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους.
Και ποιος θα κρίνει αν κάνουν καλά ή όχι τη δουλειά τους; Ο υπουργός; Σοβαρά μιλάμε τώρα; Ένας υπουργός θα αποφασίζει ποιος ασκεί σωστά δημοσιογραφία και ποιός όχι;
Επίσης δεν υπάρχουν "καλές" και "κακές" ερωτήσεις, ανάλογα με το πρόσωπο το οποίο είναι καλεσμένο σε ένα τηλεοπτικό στούντιο. Από την στιγμή που πηγαίνει, μπορεί να επιλέξει να απαντήσει ή να μην απαντήσει. Τις ερωτήσεις τις κάνει ο δημοσιογράφος.
Συνεντεύξεις όπου ο συντευξιαζόμενος θα επιλέγει τις ερωτήσεις που του αρέσουν δεν είναι δημοσιογραφία.
Δείτε τη συνέντευξη που έδωσε ο Βαρουφάκης στον Μέισον, που έχουν και μια σχέση που υπερβαίνει την "καλημέρα". Μερικές ερωτήσεις ήταν σκληρές, άλλες ίσως προβοκατόρικες, αλλά ο Βαρουφάκης απαντούσε. Δεν επέλεγε ερωτήσεις, επέλεγε απαντήσεις.
Τα ΜΜΕ της χώρας έχουν γράψει αρκετές μελανές σελίδες στην Ιστορία τους. Αυτό είναι κάτι που δεν τιμά κανέναν και πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσει αυτή η ξεδιάντροπη προπαγάνδα, η οποία δεν είναι τωρινή, κρατάει χρόνια. Και κάποιοι προφανώς είναι υπεύθυνοι γι αυτό. Η ευθύνη δεν είναι ανώνυμη.
Κάποιοι παραπληροφορούν, κάποιοι σπέρνουν πανικό και αυτό επίσης δεν λέγεται δημοσιογραφία.
Επίσης πουθενά στον κόσμο δεν λέγεται "λογοκρισία" το να κληθεί ένας δημοσιογράφος από το πειθαρχικό όργανο του σωματείου του για να ελεγχθεί για τη δουλειά του. Πουθενά. Αν είναι έτσι να το κλείσουμε το μαγαζί και κανένας να μην ελέγχεται για τίποτα.
Αν μπορεί να καταλογίσει καποιος κάτι στα πειθαρχικά όργανα της ΕΣΗΕΑ είναι ότι έκαναν τα στραβά μάτια σε εξώφθαλμες περιπτώσεις παραπληροφόρησης και προπαγάνδας για πολλά χρόνια. Σε μια σοβαρή ένωση δημοσιογράφων κάποιος που ομολογεί ότι του "ελεγαν να αποκρύψει την πραγματικότητα" και αυτός το έκανε, θα είχε διαγραφεί.
Αυτά τα ολίγα περί δημοσιογραφίας. Αυτά πιστεύω, με αυτά πορεύομαι και φυσικά κρίνομαι..."
"Είμαι απολύτως αντίθετος, οριζοντίως, καθέτως και διαγωνίως μ' αυτό που βλέπω εδώ και καιρό, την έκκληση προς την κυβέρνηση "κλείστε τα κανάλια". Καμία εκτελεστική εξουσία δεν πρέπει να κλείνει κανένα μέσο, για κανένα λόγο.
Να τους ελέγξει, ναι.
Να αποκαταστήσει τη νομιμότητα στο τηλεοπτικό τοπίο, ναι.
Να αφαιρέσει άδειες αν παρανομούν, ναι.
Αλλά μια εκτελεστική εξουσία που κλείνει ΜΜΕ δεν λέγεται δημοκρατική, ακόμα κι αν αυτά.. τα μέσα δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους.
Και ποιος θα κρίνει αν κάνουν καλά ή όχι τη δουλειά τους; Ο υπουργός; Σοβαρά μιλάμε τώρα; Ένας υπουργός θα αποφασίζει ποιος ασκεί σωστά δημοσιογραφία και ποιός όχι;
Επίσης δεν υπάρχουν "καλές" και "κακές" ερωτήσεις, ανάλογα με το πρόσωπο το οποίο είναι καλεσμένο σε ένα τηλεοπτικό στούντιο. Από την στιγμή που πηγαίνει, μπορεί να επιλέξει να απαντήσει ή να μην απαντήσει. Τις ερωτήσεις τις κάνει ο δημοσιογράφος.
Συνεντεύξεις όπου ο συντευξιαζόμενος θα επιλέγει τις ερωτήσεις που του αρέσουν δεν είναι δημοσιογραφία.
Δείτε τη συνέντευξη που έδωσε ο Βαρουφάκης στον Μέισον, που έχουν και μια σχέση που υπερβαίνει την "καλημέρα". Μερικές ερωτήσεις ήταν σκληρές, άλλες ίσως προβοκατόρικες, αλλά ο Βαρουφάκης απαντούσε. Δεν επέλεγε ερωτήσεις, επέλεγε απαντήσεις.
Τα ΜΜΕ της χώρας έχουν γράψει αρκετές μελανές σελίδες στην Ιστορία τους. Αυτό είναι κάτι που δεν τιμά κανέναν και πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσει αυτή η ξεδιάντροπη προπαγάνδα, η οποία δεν είναι τωρινή, κρατάει χρόνια. Και κάποιοι προφανώς είναι υπεύθυνοι γι αυτό. Η ευθύνη δεν είναι ανώνυμη.
Κάποιοι παραπληροφορούν, κάποιοι σπέρνουν πανικό και αυτό επίσης δεν λέγεται δημοσιογραφία.
Επίσης πουθενά στον κόσμο δεν λέγεται "λογοκρισία" το να κληθεί ένας δημοσιογράφος από το πειθαρχικό όργανο του σωματείου του για να ελεγχθεί για τη δουλειά του. Πουθενά. Αν είναι έτσι να το κλείσουμε το μαγαζί και κανένας να μην ελέγχεται για τίποτα.
Αν μπορεί να καταλογίσει καποιος κάτι στα πειθαρχικά όργανα της ΕΣΗΕΑ είναι ότι έκαναν τα στραβά μάτια σε εξώφθαλμες περιπτώσεις παραπληροφόρησης και προπαγάνδας για πολλά χρόνια. Σε μια σοβαρή ένωση δημοσιογράφων κάποιος που ομολογεί ότι του "ελεγαν να αποκρύψει την πραγματικότητα" και αυτός το έκανε, θα είχε διαγραφεί.
Αυτά τα ολίγα περί δημοσιογραφίας. Αυτά πιστεύω, με αυτά πορεύομαι και φυσικά κρίνομαι..."