Σε ανεξάρτητα Μέσα και blog εδώ και πολλές μέρες προβάλλεται η αμφισβήτηση ενός ακόμη νέου φόρου που ετοιμάζεται να επιβάλλει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στους δημιουργούς του Διαδικτύου. Πρόκειται για το φόρο “δικαιώματος πνευματικής ιδιοκτησίας πάνω σε συνδέσμους με ειδήσεις” που περιλαμβάνεται ως άρθρο 11 στη νέα νομοθεσία περί πνευματικών δικαιωμάτων. Όπως γράφουν ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι και συγγραφείς αν εγκριθεί η πρόταση για το άρθρο 11, όλοι όσοι δημοσιεύουν παραπομπή link σε ανάρτησή τους είτε πρόκειται για είδηση, είτε για απόσπασμα είτε για απλή πράθεση, οφείλουν να έχουν γραπτή άδεια για αυτό. Όποιος χρησιμοποιεί αποσπάσματα δημοσιογραφικού περιεχομένου στο διαδίκτυο πρέπει πρώτα να λάβει άδεια από τον εκδότη. Αυτό το νέο δικαίωμα για τους εκδότες θα ισχύει για 20 χρόνια μετά τη δημοσίευση.
Η συζήτηση επί του άρθρου 11 γίνεται αύριο Τετάρτη. Το επιχείρημα όσων προτείνουν την εν λόγω ρύθμιση είναι έτσι θα ανοίξει ο δρόμος για να αντλήσουν οι εκδότες χρήματα από μια χούφτα γίγαντες, κυρίως τις αμερικανικές εταιρίες διαδικτύου όπως το Google, το Twitter και το Facebook. Είναι όμως έτσι; Αναρωτιούνται και αμφιβάλλουν οι ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι, σημειώνοντας πως ο κίνδυνος για τα μικρά και ανεξάρτητα Μέσα είναι ορατός .
Ο Cory Doctorow blogger, δημοσιογράφος και συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας γράφει στο motherboard.vice.com: “Οι ιστότοποι ειδήσεων θα μπορούσαν να χρεώνουν ό, τι θέλουν για τις άδειες αυτές και να κλείνουν τους κριτικούς, αρνούμενοι να χορηγήσουν άδεια σε άτομα με τα οποία δεν συμφωνούν μαζί τους. Και ο νέος κανόνας θα ισχύει για κάθε υπηρεσία στην οποία μπορεί να εμφανιστεί ένας σύνδεσμος σε μια ιστορία ειδήσεων, συμπεριλαμβανομένων των πλατφορμών κοινωνικών μέσων, των μηχανών αναζήτησης, των πλατφορμών blogging και ακόμη και των μη κερδοσκοπικών οργανισμών όπως η Wikipedia”! Για τους γίγαντες που κυβερνούν το Διαδίκτυο, γράφει, υπάρχει σίγουρα τρόπος να αντιμετωπίσουν το νέο αυτό φόρο. ” Ίσως θα μοιραστούν μερικά από τα κέρδη τους με τις μεγάλες εταιρείες μέσων μαζικής ενημέρωσης ή ίσως μποϊκοτάρουν τις εταιρείες των μέσων ενημέρωσης μέχρι να συμφωνήσουν σε μια “ελεύθερη άδεια” (αυτό συνέβη όταν η Γερμανία το δοκίμασε πριν από μερικά χρόνια), μπορούν σίγουρα να αντέξουν οικονομικά και να διαχειριστούν το κόστος. Τι θα συμβεί όμως με τις ανοιχτές πλατφόρμες διακίνησης και πληροφόρησης; Ο φόρος αυτός θα μπορούσε να εμποδίσει σημαντικές πολιτικές συζητήσεις. Και η φορολόγηση στην παράθεση link απλώς θα πολλαπλασιάσει την παραπληροφόρηση και τις ψευδείς ειδήσεις”.
Η Julia Reda, Γερμανίδα ευρωβουλευτής γράφει στο δικό της blog juliareda.eu γράφει για τις συνέπειες του νέου αυτού φόρου, πως πρόκειται για μια προσπάθεια αναπαραγωγής σε επίπεδο ΕΕ μιας ιδέας που ήδη απέτυχε άσχημα στη Γερμανία και την Ισπανία. “Ο γερμανικός νόμος πιθανότατα πρόκειται να κηρυχθεί άκυρος στο δικαστήριο, ενώ ο ισπανικός “είχε σαφώς αρνητικό αντίκτυπο στην ορατότητα και την πρόσβαση στην πληροφορία στην Ισπανία” ( EPRS ). Οι δημοσιογράφοι σίγουρα δεν είδαν ποτέ πρόσθετη αμοιβή”. Κατά την άποψη της ο νέος φόρος συνιστά “περιορισμό της ελευθερίας της έκφρασης και της πρόσβασης στις πληροφορίες καθώς θα περιορίσει όχι μόνο τις επιχειρήσεις, αλλά και τα άτομα που δημοσιεύουν αποσπάσματα ειδήσεων, π.χ. bloggers, ενώ θα ενισχυθούν οι “ψευδείς ειδήσεις”.
Για το ίδιο θέμα ο Victor Tangermann γράφει στο /futurism.com/ πως με το άρθρο 11 “ο φόρος σύνδεσης θα είναι εξαιρετικά επεμβατικός και θα μειώσει δραματικά την πρόσβαση σε πληροφορίες στο διαδίκτυο. Οι δημοσιεύσεις που θα μπορούσαν να πληρώσουν λιγότερα τέλη θα μπορούσαν να ευδοκιμήσουν, ενώ οι μικρότερες δημοσιεύσεις ενδέχεται να μην είναι σε θέση να ανταγωνιστούν αυτή τηνβ εξέλιξη. Οι αξιόπιστες πηγές θα μπορούσαν να καταλήξουν να είναι υπερβολικά δαπανηρές για να λειτουργήσουν, ενώ πολύ λιγότερο αξιόπιστα Μέσα θα μπορούσαν να προσφέρουν τους συνδέσμους τους δωρεάν, ενισχύοντας το αναγνωστικό κοινό τους στη διαδικασία”.
Για το ίδιο θέμα ο Victor Tangermann γράφει στο /futurism.com/ πως με το άρθρο 11 “ο φόρος σύνδεσης θα είναι εξαιρετικά επεμβατικός και θα μειώσει δραματικά την πρόσβαση σε πληροφορίες στο διαδίκτυο. Οι δημοσιεύσεις που θα μπορούσαν να πληρώσουν λιγότερα τέλη θα μπορούσαν να ευδοκιμήσουν, ενώ οι μικρότερες δημοσιεύσεις ενδέχεται να μην είναι σε θέση να ανταγωνιστούν αυτή τηνβ εξέλιξη. Οι αξιόπιστες πηγές θα μπορούσαν να καταλήξουν να είναι υπερβολικά δαπανηρές για να λειτουργήσουν, ενώ πολύ λιγότερο αξιόπιστα Μέσα θα μπορούσαν να προσφέρουν τους συνδέσμους τους δωρεάν, ενισχύοντας το αναγνωστικό κοινό τους στη διαδικασία”.
Ο ίδιος επισημαίνει και τους κινδύνους από το άρθρο 13 το οποίο “θα εγκαθιδρύσει “μηχανές λογοκρισίας” που θα σαρώσουν κάθε κομμάτι περιεχομένου που έχει μεταφορτωθεί από χρήστη για οποιαδήποτε παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων, ανεξάρτητα από το αν πρόκειται για αντιγραφή, παρωδία ή κάποιο άλλο εντελώς αβλαβές κομμάτι περιεχομένου”.
