Τα κανάλια πουλάνε καύσωνα σε θανατηφόρες ποσότητες. Δεν ενημερώνουν απλώς (το κάνουν και αυτό όταν, λόγου χάρη, παρουσιάζουν τον Χρήστο Ζερεφό για να δώσει την εικόνα τής παγκόσμιας..κατάντιας στο περιβάλλον) αλλά τρομάζουν, πανικοβάλλουν. Παλιά τους τέχνη, θα πείτε… Μαζί αναδεικνύουν τη χρόνια γραφικότητά τους όταν προσπαθούν να βάλουν πρωτοτυπία στα θέματά τους για τον καύσωνα. Ανακυκλωμένη πρωτοτυπία για την ακρίβεια...Προχθές, ρεπόρτερ μετάδωσε το ρεπορτάζ του όντας ξυπόλητος μέσα στη θάλασσα, με σηκωμένα τα μπατζάκια, και κατά τα άλλα ντυμένος κάζουαλ. Χθες νεαρή συντάκτρια πήγε σε σιντριβάνι και μιλώντας προς το φακό έβαλε το χέρι στο νερό, σήκωσε μερικές σταγόνες με την παλάμη και έδωσε (νόμιζε) αίσθηση δροσιάς.
Αλλά η σκηνοθετική έμπνευση για να «ντυθούν» με ευρήματα οι ειδήσεις έχει στερέψει. Και έτσι ξαναείδαμε τη Δευτέρα την παλιά πολυχρησιμοποιημένη ιδέα –τόσο παλιά όσο περίπου η ασπρόμαυρη τηλεόραση– του αυγού που τηγανίζεται στη ζέστη. Άλλοτε το έριχναν στην άσφαλτο για να «τηγανιστεί». Χθες το έβαλαν με αλουμινένιο δισκάκι πάνω σε καπό αυτοκινήτου!
Παλιό, ξεπερασμένο, χιλιοπαιγμένο, βέκιο! Και το ερώτημα παραμένει αναπάντητο: ποιος σκηνοθετεί τα ρεπορτάζ; Ποιος βάζει τις ιδέες; Ο συντάκτης; Ο εικονολήπτης; Ο σκηνοθέτης από το στούντιο; Όποιος και να είναι, μετάλλιο δεν παίρνει. Ξεκομμένο.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Να ξεκαθαρίσουμε ότι εκτιμούμε απέραντα τους εξωτερικούς ρεπόρτερ και τα τηλεοπτικά συνεργεία που τρέχουν. Είναι από τους πλέον σκληρά εργαζόμενους του κλάδου. Υποκλινόμαστε. Αλλά αυτό δεν σημαίνει τα σκηνοθετικά ευρήματα –όποιων και να είναι– αναβαθμίζουν τα ρεπορτάζ τους. Το αντίθετο: τα αδικούν.
