Ακούω από χθες το βράδυ δημοσιογράφους, πολιτικούς, υπηρεσιακά πρόσωπα, ενώ μεταδίδονται οι ειδήσεις για τη φωτιά στην Αττική, να λένε ξανά και ξανά πως η ανθρώπινη ζωή αποτελεί προτεραιότητα.
Το αυτονόητο δηλαδή και το απόλυτα λογικό. Μέχρι ενός σημείου όμως αυτή η καραμέλα και η επίδειξη σοφίας, είτε το λένε γιατί δεν έχουν τι άλλο να πουν, είτε για να προστατεύσουν την κυβέρνηση από οδυνηρές καταστάσεις.
Όταν καίγεται το σπίτι ενός ανθρώπου, που το έφτιαξε με κόπο, οικονομίες, μεράκι και όνειρα, εκείνη την ώρα καίγεται και η ψυχή του. Καίγονται οι αναμνήσεις του, κάποια πράγματα υλικής και συναισθηματικής αξίας, οι δεσμοί του με πολλά, που αποτέλεσαν κομμάτια της ζωής του. Εύκολα δεν εγκαταλείπει αυτό που πιστεύει, αγαπά και τον δένει με την ίδια τη ζωή. Ένα σπίτι είναι ένα σύνολο αξιών.
Καταλαβαίνω τον άνθρωπο, που αυτοκτόνησε... Σε τι βάσανο βρισκόταν η ψυχή του όταν έβλεπε τις φλόγες να καταστρέφουν ότι πάλεψε να δημιουργήσει, ενώ η πυροσβεστική υπηρεσία δεν ερχόταν, ενώ το νερό δεν υπήρχε!
Κι όπως λέει και το τραγούδι "αχ το σπιτάκι μας, κι αυτό είχε ψυχή"! Άσχετα με το αν ήταν ένα απλό καμαράκι ή ένα μεγάλο οικοδόμημα,!
Ας σταματήσουν τις ανοησίες λοιπόν όσοι μιλούν στα κανάλια (ιδιαίτερα ένας ψυχίατρος, που και ο ίδιος νομίζω πως χρειάζεται ψυχίατρο) κι ας κατανοήσουν τον όποιο άνθρωπο βρίσκεται αβοήθητος μέσα στη φωτιά, που στο φινάλε, προσπαθεί να κάνει αυτό, που το κράτος δε μπορεί.
Πέρισυ, στις φωτιές στην Εύβοια αν δεν υποστήριζαν οι ίδιοι οι πολίτες την κατάσταση, ακόμη θα καίγονταν. Ι.Κ.
Το αυτονόητο δηλαδή και το απόλυτα λογικό. Μέχρι ενός σημείου όμως αυτή η καραμέλα και η επίδειξη σοφίας, είτε το λένε γιατί δεν έχουν τι άλλο να πουν, είτε για να προστατεύσουν την κυβέρνηση από οδυνηρές καταστάσεις.
Όταν καίγεται το σπίτι ενός ανθρώπου, που το έφτιαξε με κόπο, οικονομίες, μεράκι και όνειρα, εκείνη την ώρα καίγεται και η ψυχή του. Καίγονται οι αναμνήσεις του, κάποια πράγματα υλικής και συναισθηματικής αξίας, οι δεσμοί του με πολλά, που αποτέλεσαν κομμάτια της ζωής του. Εύκολα δεν εγκαταλείπει αυτό που πιστεύει, αγαπά και τον δένει με την ίδια τη ζωή. Ένα σπίτι είναι ένα σύνολο αξιών.
Καταλαβαίνω τον άνθρωπο, που αυτοκτόνησε... Σε τι βάσανο βρισκόταν η ψυχή του όταν έβλεπε τις φλόγες να καταστρέφουν ότι πάλεψε να δημιουργήσει, ενώ η πυροσβεστική υπηρεσία δεν ερχόταν, ενώ το νερό δεν υπήρχε!
Κι όπως λέει και το τραγούδι "αχ το σπιτάκι μας, κι αυτό είχε ψυχή"! Άσχετα με το αν ήταν ένα απλό καμαράκι ή ένα μεγάλο οικοδόμημα,!
Ας σταματήσουν τις ανοησίες λοιπόν όσοι μιλούν στα κανάλια (ιδιαίτερα ένας ψυχίατρος, που και ο ίδιος νομίζω πως χρειάζεται ψυχίατρο) κι ας κατανοήσουν τον όποιο άνθρωπο βρίσκεται αβοήθητος μέσα στη φωτιά, που στο φινάλε, προσπαθεί να κάνει αυτό, που το κράτος δε μπορεί.
Πέρισυ, στις φωτιές στην Εύβοια αν δεν υποστήριζαν οι ίδιοι οι πολίτες την κατάσταση, ακόμη θα καίγονταν. Ι.Κ.