@ΔΕΝ μπορούμε να πούμε κάτι και το βλέπουμε στα παράθυρα...Οπως το γεγονός ότι υπάρχει...πολύ γλείψιμο στην κρατική τηλεόραση. Λεγαμε ότι στο δελτίο ειδήσεων της ΝΕΤ η Ελλη Στάη καλει μόνο φιλικά πολιτικά πρόσωπα και είχαμε αναλογιστεί ότι είχε καιρό να εμφανιστεί ο κ. Πάγκαλος. Τσούπ, μας ήρθε χωρίς αιδώ μετά τα όσα εξέθεσε στην Τουρκία, για εμάς τους..τεμπέληδες Ελληνες. Ομως δεν απάντησε γιατί εξέθεσε όλο τον Ελληνικό λαό τον οπίο υποβιβάζει...Τελικά τόση αντικειμενικότητα σε αυτή την κρατική τηλεόραση δεν την αντέχουμε βρε παιδί μου....Αν και κάποτε μεγάλος Ελλην πολιτικός είχε πει το ωραίο "Κοίταξε, στο ραδιόφωνο συνήθως τα παράσιτα τα ακούμε, στην τηλεόραση όμως τα βλέπουμε..."...@Στέλιος Παπαθανασόπουλος: «Ας εστιαστούμε επιτέλους στο ψηφιακό μας μέλλον»
Όταν οι δομές πάσχουν (οικονομία), οι υπερδομές (ΜΜΕ) συνθλίβονται. Τα ΜΜΕ δεν θα μπορούσαν να αποφύγουν τη βασική αρχή της πολιτικής οικονομίας, και τα ελληνικά ΜΜΕ δεν θα μπορούσαν αντίστοιχα να περάσουν αλώβητα την κρίση και τις συνέπειες της που μαστίζει σχεδόν δύο χρόνια την ελληνική οικονομία και κοινωνία. Αλλά τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα: τα ελληνικά ΜΜΕ στην πλειονότητά τους έχουν δομηθεί πάνω σε μια ανορθολογική, αν όχι σαθρή, βάση. Στην πράξη έχουν χρησιμοποιηθεί ως εργαλεία για άλλες επιχειρηματικές επιδιώξεις και συμφέροντα των ιδιοκτητών τους που στις περισσότερες περιπτώσεις δραστηριοποιούνταν σε άλλους τομείς της οικονομίας και χρηματοδοτούνταν από αυτές.
@Αυτή η κατάσταση είχε ως αποτέλεσμα να μην υπάρχει μακροπρόθεσμη ούτε καν μεσοπρόθεσμη στρατηγική για την πορεία του πεδίου. Έτσι, δεν είναι τυχαίο ότι το ελληνικό επικοινωνιακό πεδίο φιλοξενεί ένα πλήθος ΜΜΕ, είτε έντυπων είτε ηλεκτρονικών, σε μια αποδεδειγμένα μικρή σε μέγεθος αγορά, με περιορισμένες δυνατότητες και δυστυχώς περιορισμένες προοπτικές. Ακόμη, όπως καταδεικνύει η περίπτωση των τηλεοπτικών αδειών, τα περισσότερα κανάλια λειτουργούν μέσα από την προοπτική των μικροσυμφερόντων και οι εργαζόμενοι στο χώρο αποτελούν αντικείμενα εκμετάλλευσης σε καθεστώς μόνιμης ανασφάλειας.
@Της Πόπης Διαμαντάκου από τα ΝΕΑ
Οι ίδιες πάντοτε υπερπαραγωγές παµπάλαιων επικών δραµάτων διαµορφώνουν το µεγαλοβδοµαδιάτικο κλίµα, προκαλώντας σύγχυση ως προς το νόηµά του
Ενας όρος οικονοµικός που τροφοδοτεί νέα επεισόδια του θρίλερ «κρίση», συναντά αυτές τις µεγαλοβδοµαδιάτικες ηµέρες ένα τηλεοπτικό θέαµα εξίσου σκοτεινό και µε δυσνόητους στόχους, τις παµπάλαιες χολιγουντιανές υπερπαραγωγές βιβλικών και λοιπών επικών ιστοριών. Θέαµα που, αν και παράταιρο στην ελληνική παράδοση της πασχαλιάς, συνοδεύει κατά τηλεοπτική παράδοση τις ηµέρες της θρησκευτικής κατάνυξης. Μόνο που αυτά τα δύο χαρακτηριστικά της τηλεόρασης των ηµερών συντονίζονται άριστα στην παραγωγή ζοφερού κλίµατος.
@Μουδιασµένοι, απορηµένοι, βοµβαρδισµένοι από όλο και πιο δυσνόητους οικονοµικούς όρους που µοιάζουν µε κωδικοποιηµένους χρησµούς µιας σκοτεινής µοίρας, το µόνο βέβαιο είναι ότι αυτό το Πάσχα λύτρωση τουλάχιστον ψυχαγωγική ουδόλως διαφαίνεται. Γιατί µπορεί να αποτελεί πάγια καναλική συνήθεια της βολής και της ευκολίας η προβολή διαφόρων βιβλικών δραµάτων και φυσικά της παραδοσιακής πλέον τζεφιρέλιας εκδοχής για τα Θεία Πάθη µε τον τίτλο «Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ» (Αnt1), αλλά ίσως είναι η πρώτη φορά που το ελληνικό κοινό είχε µεγαλύτερη ανάγκη τη µνήµη της ελληνικής πασχαλινής παράδοσης, των ωραίων ύµνων και εθίµων που τη συνοδεύουν – έτσι, σαν νοσταλγική µνήµη µιας εποχής όπου δεν είχε πνιγεί στις «αγορές» το νόηµα της ανθρώπινης ύπαρξης.
