@Εντυπωσιακή καταγράφεται η αύξηση της διαφήμισης στην τηλεόραση για τον περασμένο Ιούλιο σε ποσοστά πάνω από 33%. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Media Service η ονομαστική δαπάνη στα ΜΜΕ για τον Ιούλιο έφθασε τα 97,8 εκατ. ευρώ και αύξηση εμφανίζουν η τηλεόραση που απορρόφησε 46,4 εκατ. ευρώ και το ραδιόφωνο με 6 εκατ. ευρώ. Αντιθέτως στα περιοδικά η δαπάνη συνεχίζει την πτωτική της πορεία με μείον 18,8% και έσοδα 24,4 εκατ. ευρώ. Μείωση καταγράφεται και για τις εφημερίδες που πήραν 20,8 εκατ. με ποσοστό πτώσης 8,4%. Για το 7μηνο του 2013 ίσως για πρώτη φορά η συνολική δαπάνη στα ΜΜΕ εμφανίζει θετικό πρόσημο κατά 1%, γεγονός που οφείλεται στην αύξηση της διαφήμισης στην τηλεόραση. Τα ΜΜΕ απορρόφησαν από την αγορά 686.944.251 ευρώ. Η μερίδα του λέοντος ανήκει στα τηλεοπτικά κανάλια που πήραν αυτούς τους μήνες το 49% της διαφήμισης, δηλαδή 337.187.918 ευρώ με αύξηση σε σχέση με το 2012 κατά 22,8%. Τα περιοδικά εμφανίζουν πτώση κατά 23,4% και απορρόφησαν 167.068.309 ευρώ, οι εφημερίδες 147.204.526 και το ραδιόφωνο 35.483.498 ευρώ.
@Γιατί οι κυβερνήσεις δεν εφαρμόζουν τις αποφάσεις του ΣτΕ; Ποιος συντηρεί το παράνομο καθεστώς λειτουργίας της ιδιωτικής τηλεόρασης επιτρέποντας τους το γνωστό αλισβερίσι με τη μεταβίβαση εταιρειών. Πως η Τρόικα κάνει τα «στραβά μάτια» διατηρώντας το κλειστό επάγγελμα της τηλεόρασης που επιτρέπει την κατάληψη των δημοσίων συχνοτήτων; Και πως τελικά το ΚΚΕ, ακολουθώντας την πολιτική των άλλων επιχειρηματιών πουλάει την εταιρεία, φορέα της άδεια, αλλά επί της ουσίας εκχωρεί στον αγοραστή το δικαίωμα εκπομπής… Οι τηλεοπτικοί σταθμοί εκπέμπουν με άδειες που έχουν λήξει και παρατείνονται διαρκώς κατά παράβαση του Συντάγματος. Αυτό το καθεστώς παρατείνεται και κατά το διάστημα της ψηφιακής μετάβασης, όπου οι σταθμοί αν και δεν έχουν άδεια αποκτούν, χωρίς αντίτιμο τη δυνατότητα και ψηφιακής μετάβασης, χωρίς διαγωνισμό , με τοποτηρητή τη Digea και κατηργημένη την ΕΡΤ. Επιπλέον, το αρμόδιο όργανο, το ΕΣΡ, όπως προκύπτει από αλλεπάλληλες αποφάσεις του ΣτΕ, έχει παράνομη σύνθεση. Η τηλεόραση και το ραδιόφωνο στην Ελλάδα είναι πλήρως και απολύτως παράνομη, χωρίς οι κυβερνήσεις να επιδιώκουν την αλλαγή της κατάστασης προς όφελος όσων ήδη εκπέμπουν. Η μη χορήγηση των αδειών επιτρέπει σε όσους εκπέμπουν να αποκλείουν την είσοδο άλλων επιχειρηματιών και ως εκ τούτου, δημιουργώντας μια κλειστή αγορά και ένα μονοπωλιακό έλεγχο της πληροφόρησης.
- Με το νόμο 1686/1989, οι εκδότες απέκτησαν το δικαίωμα λειτουργίας και τηλεοπτικούς σταθμού από την κυβέρνηση της συγκυβέρνησης ΝΔ και ενιαίου Συνασπισμού, με μόνη προϋπόθεση την πρότερη εμπειρία στις εφημερίδες. Οι τηλεοπτικοί σταθμοί ξεκίνησαν να εκπέμπουν χωρίς άδειες, οι οποίες χορηγήθηκαν το 1993, χωρίς να έχει υπογραφεί σύμβαση παραχώρησης. Άδειες με απόφαση του ΕΣΡ (1993) έχουν η ΑΝΤΕΝΝΑ TV Α.Ε., η Νέο Κανάλι Ραδιοτηλεοπτική» (ανεστάλη χρόνια αργότερα), η Ελεύθερη Τηλεόραση κανάλι 29, η Νέα Τηλεόραση (Star), η Ξενία Ραδιοφωνική SEVEN X”, (σημερινός Σκάι TV) και η Τηλέτυπος (Mega). Με τη μέθοδο της τεχνικής δικτύωσης το Μακεδονία TV (συμφερόντων Κυριακού) από σταθμό της Θεσσαλονίκης επεκτάθηκε σε όλη την Ελλάδα, και με απόφαση της κυβέρνησης Παπανδρέου (1993) η «Ερμής -ΣΚΑΪ Ραδιοτηλεοπτικά Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας ΑΕ<> Ελληνική Δορυφορική Τηλεόραση ΕΔΤ” (σημερινός Alpha) και η “ Ραδιοτηλεοπτική ΑΕ-902 Αριστερά στα FM” αποκτούν το δικαίωμα να χρησιμοποιούν τις συχνότητες από όπου εκπέμπουν.
@Η αρχή γίνεται στις 20:30, με την ταινία σε Α΄ προβολή «Santa Barbara – Φαντάσματα στην Κερύνεια» του Νίκου Θεοδοσίου, ο οποίος πρόσφερε το έργο του στην ΕΡΤ3 εκφράζοντας εμπράκτως τη συμπαράστασή του στον αγώνα απέναντι στο Μαύρο. Σάντα Μπάρμπαρα ήταν το όνομα ενός σαπιοκάραβου που πήρε τη μορφή ενός παλιού πειρατικού για τις ανάγκες μιας ταινίας. Το έργο είχε πρωταγωνιστή τον Πήτερ Σέλλερς και γυρίστηκε στην Κερύνεια τους τελευταίους μήνες του 1973. Η ταινία δεν βγήκε ποτέ στις αίθουσες. Στην Κύπρο διαδόθηκε ότι ήταν μια συγκαλυμμένη επιχείρηση ξένων μυστικών υπηρεσιών στην προετοιμασία της εισβολής του τουρκικού στρατού τον Ιούλιο του 1974. Την Τετάρτη, 21 Αυγούστου 2013, την ίδια ώρα, προβάλλεται η ταινία «Ο κ. Λεονάρδος και οι άλλοι» σε σενάριο και σκηνοθεσία Νίκου Θεοδοσίου. Ο κ. Λεονάρδος, ένας πλανόδιος κινηματογραφιστής, έφτασε στο Καστόρι της Λακωνίας το 1905 για δύο προβολές κινηματογράφου, δεν πρόλαβε όμως γιατί αρρώστησε και πέθανε. Η ταινία αναζητά αυτούς που συνέχισαν το έργο του. Η κάμερα διατρέχει όλη την Ελλάδα και συναντά ανθρώπους μοναδικούς, γεμάτους πάθος, βάσανα και νοσταλγίες. Τους βλέπει να ανασκαλεύουν παλιές μηχανές προβολής σε σκοτεινά υπόγεια, να ξεθάβουν κιτρινισμένα χαρτιά και φωτογραφίες, να αγγίζουν το κινηματογραφικό φιλμ λες και πρόκειται για μετάξι και χάνεται στις αναμνήσεις τους καταγράφοντας απίθανες ιστορίες.
@Γιατί οι κυβερνήσεις δεν εφαρμόζουν τις αποφάσεις του ΣτΕ; Ποιος συντηρεί το παράνομο καθεστώς λειτουργίας της ιδιωτικής τηλεόρασης επιτρέποντας τους το γνωστό αλισβερίσι με τη μεταβίβαση εταιρειών. Πως η Τρόικα κάνει τα «στραβά μάτια» διατηρώντας το κλειστό επάγγελμα της τηλεόρασης που επιτρέπει την κατάληψη των δημοσίων συχνοτήτων; Και πως τελικά το ΚΚΕ, ακολουθώντας την πολιτική των άλλων επιχειρηματιών πουλάει την εταιρεία, φορέα της άδεια, αλλά επί της ουσίας εκχωρεί στον αγοραστή το δικαίωμα εκπομπής… Οι τηλεοπτικοί σταθμοί εκπέμπουν με άδειες που έχουν λήξει και παρατείνονται διαρκώς κατά παράβαση του Συντάγματος. Αυτό το καθεστώς παρατείνεται και κατά το διάστημα της ψηφιακής μετάβασης, όπου οι σταθμοί αν και δεν έχουν άδεια αποκτούν, χωρίς αντίτιμο τη δυνατότητα και ψηφιακής μετάβασης, χωρίς διαγωνισμό , με τοποτηρητή τη Digea και κατηργημένη την ΕΡΤ. Επιπλέον, το αρμόδιο όργανο, το ΕΣΡ, όπως προκύπτει από αλλεπάλληλες αποφάσεις του ΣτΕ, έχει παράνομη σύνθεση. Η τηλεόραση και το ραδιόφωνο στην Ελλάδα είναι πλήρως και απολύτως παράνομη, χωρίς οι κυβερνήσεις να επιδιώκουν την αλλαγή της κατάστασης προς όφελος όσων ήδη εκπέμπουν. Η μη χορήγηση των αδειών επιτρέπει σε όσους εκπέμπουν να αποκλείουν την είσοδο άλλων επιχειρηματιών και ως εκ τούτου, δημιουργώντας μια κλειστή αγορά και ένα μονοπωλιακό έλεγχο της πληροφόρησης.
- Με το νόμο 1686/1989, οι εκδότες απέκτησαν το δικαίωμα λειτουργίας και τηλεοπτικούς σταθμού από την κυβέρνηση της συγκυβέρνησης ΝΔ και ενιαίου Συνασπισμού, με μόνη προϋπόθεση την πρότερη εμπειρία στις εφημερίδες. Οι τηλεοπτικοί σταθμοί ξεκίνησαν να εκπέμπουν χωρίς άδειες, οι οποίες χορηγήθηκαν το 1993, χωρίς να έχει υπογραφεί σύμβαση παραχώρησης. Άδειες με απόφαση του ΕΣΡ (1993) έχουν η ΑΝΤΕΝΝΑ TV Α.Ε., η Νέο Κανάλι Ραδιοτηλεοπτική» (ανεστάλη χρόνια αργότερα), η Ελεύθερη Τηλεόραση κανάλι 29, η Νέα Τηλεόραση (Star), η Ξενία Ραδιοφωνική SEVEN X”, (σημερινός Σκάι TV) και η Τηλέτυπος (Mega). Με τη μέθοδο της τεχνικής δικτύωσης το Μακεδονία TV (συμφερόντων Κυριακού) από σταθμό της Θεσσαλονίκης επεκτάθηκε σε όλη την Ελλάδα, και με απόφαση της κυβέρνησης Παπανδρέου (1993) η «Ερμής -ΣΚΑΪ Ραδιοτηλεοπτικά Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας ΑΕ<
@Η αρχή γίνεται στις 20:30, με την ταινία σε Α΄ προβολή «Santa Barbara – Φαντάσματα στην Κερύνεια» του Νίκου Θεοδοσίου, ο οποίος πρόσφερε το έργο του στην ΕΡΤ3 εκφράζοντας εμπράκτως τη συμπαράστασή του στον αγώνα απέναντι στο Μαύρο. Σάντα Μπάρμπαρα ήταν το όνομα ενός σαπιοκάραβου που πήρε τη μορφή ενός παλιού πειρατικού για τις ανάγκες μιας ταινίας. Το έργο είχε πρωταγωνιστή τον Πήτερ Σέλλερς και γυρίστηκε στην Κερύνεια τους τελευταίους μήνες του 1973. Η ταινία δεν βγήκε ποτέ στις αίθουσες. Στην Κύπρο διαδόθηκε ότι ήταν μια συγκαλυμμένη επιχείρηση ξένων μυστικών υπηρεσιών στην προετοιμασία της εισβολής του τουρκικού στρατού τον Ιούλιο του 1974. Την Τετάρτη, 21 Αυγούστου 2013, την ίδια ώρα, προβάλλεται η ταινία «Ο κ. Λεονάρδος και οι άλλοι» σε σενάριο και σκηνοθεσία Νίκου Θεοδοσίου. Ο κ. Λεονάρδος, ένας πλανόδιος κινηματογραφιστής, έφτασε στο Καστόρι της Λακωνίας το 1905 για δύο προβολές κινηματογράφου, δεν πρόλαβε όμως γιατί αρρώστησε και πέθανε. Η ταινία αναζητά αυτούς που συνέχισαν το έργο του. Η κάμερα διατρέχει όλη την Ελλάδα και συναντά ανθρώπους μοναδικούς, γεμάτους πάθος, βάσανα και νοσταλγίες. Τους βλέπει να ανασκαλεύουν παλιές μηχανές προβολής σε σκοτεινά υπόγεια, να ξεθάβουν κιτρινισμένα χαρτιά και φωτογραφίες, να αγγίζουν το κινηματογραφικό φιλμ λες και πρόκειται για μετάξι και χάνεται στις αναμνήσεις τους καταγράφοντας απίθανες ιστορίες.