(...) Πρόσφατα δημιουργήθηκε μια νέα σύμπραξη μεταξύ των ιδιοκτητών διαδικτυακών ΜΜΕ με στόχο την δημιουργία ενός «νέου νομίσματος». Πρόκειται για τους ίδιους ολιγάρχες που προετοιμάζουν το έδαφος για να εισπράξουν τα χρήματα της διαφήμισης, πετώντας έξω όποιον δεν είναι «δικός τους». Οι αναβαπτισμένοι «νέοι» εκδότες επιχειρούν να μοιράσουν την πίτα δημιουργώντας ένα δικό τους σύστημα καταμέτρησης της επισκεψιμότητας λες και τα παγκόσμια αντίστοιχα συστήματα (όπως το google analytics) δεν επαρκούν. Και -φυσικά- το νέο αυτό σύστημα θα βασίζεται σε έναν κώδικα στον οποίο δεν θα έχει πρόσβαση κανένας.
Η πτώση της ελευθερίας του Τύπου σε μια κοινωνία που μαστίζεται από πρωτοφανή οικονομική.. κρίση δεν θα πρέπει να εκπλήσσει κανένα. Τα ιστορικά παραδείγματα είναι συντριπτικά. Ωστόσο αυτό που επιχειρείται στην Ελλάδα είναι μοναδικό.
Σχεδόν από όπου πέρασε το ΔΝΤ τα τελευταία 30 χρόνια δημιουργήθηκαν νέα ΜΜΕ που κατάφεραν να ορθοποδήσουν μέσα από τις στάχτες της κρίσης. Στη χώρα μας όμως οι «εναλλακτικές» προσπάθειες δεν δείχνουν ότι μπορούν να τα καταφέρουν χωρίς συμβιβασμούς και απώλειες. Ακόμα και τα πιο πετυχημένα παραδείγματα, όπως τα περιοδικά HOT DOC και UNFOLLOW, η EΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ, τα διαδικτυακά TVXS, KOUTIPANDORAS, ή, αν μου επιτρέπετε, και το THEPRESSPROJECT δεν έχουν καθιερωθεί στην συνείδηση της πλειοψηφίας του κόσμου ως το νέο mainstream ή έστω ως ένας νέος πυλώνας αντικειμενικής ενημέρωσης.(...)
Στην Ελλάδα όμως η κρίση δημιούργησε ένα βίαιο σκηνικό μεταβάλλοντας το κέντρο βάρους του τριγώνου της διαπλοκής. Μέχρι σήμερα η πολιτική εξουσία διατηρούσε σχέσεις αμφίδρομης εξάρτησης με τους εκδότες. Οι πολιτικοί ήταν αυτοί που μοίραζαν τα δημόσια έργα και οι εκδότες ανέπτυσσαν παράλληλες δραστηριότητες για να λυμαίνονται το δημόσιο χρήμα. Σε αυτή την εξίσωση οι τράπεζες ήταν απλά ο μοχλός ανάπτυξης της διαπλοκής.
Οι τράπεζες λειτουργούσαν σε ένα προστατευμένο περιβάλλον που είτε εγγυόταν τα μελλοντικά τους κέρδη είτε προσέφερε ασυλία στην περίπτωση απωλειών. Η τετραετής οικονομική κρίση όμως προκάλεσε τεράστιες ζημιές στους δύο βασικούς πυλώνες της διαπλοκής. Το πολιτικό σκηνικό άλλαξε σε τέτοιο βαθμό τις ισορροπίες (προκαλώντας σχεδόν την εξαφάνιση του ΠΑΣΟΚ) που η πολιτική εξουσία δεν μπορεί πλέον να προσφέρει απόλυτη ασυλία ούτε στους εκδότες, ούτε στους ευφάνταστους τραπεζίτες. Οι εκδότες βρέθηκαν επίσης βαρύτατα υπερχρεωμένοι, οπότε κανένα καθιερωμένο ΜΜΕ αυτή τη στιγμή δεν είναι βιώσιμο. Ακόμα και οι ορκωτοί λογιστές που υπογράφουν τους ισολογισμούς τους αναγκάζονται πλέον να σημειώνουν το ουσιαστικό αδιέξοδο φοβούμενοι την φυλακή. Στη νέα μιντιακή πραγματικότητα οι τράπεζες έχουν πλέον αναβαθμισμένο ρόλο. Διαπλέκονται στα ίσια με τους πολιτικούς και τους εκδότες προκειμένου να δημιουργηθεί το νέο δίχτυ ασφαλείας που θα τους κρατήσει όλους μακριά από τα σίδερα του Κορυδαλλού. Έτσι τα «δεσμά της δημοσιογραφίας» έγιναν από δύο τρία και ως εκ τούτου η θηλιά έσφιξε ακόμα περισσότερο στο λαιμό των λειτουργών της. Ενώ, λοιπόν, στον υπόλοιπο κόσμο η συζήτηση για τη νέα πολιτεία της δημοσιογραφίας περιστρέφεται γύρω από τα οικονομικά μοντέλα, στην Ελλάδα το μέλλον της αποφασίζεται σε κλειστά meeting rooms. Πρόσφατα δημιουργήθηκε μια νέα σύμπραξη μεταξύ των ιδιοκτητών διαδικτυακών ΜΜΕ με στόχο την δημιουργία ενός «νέου νομίσματος».
Πρόκειται για τους ίδιους ολιγάρχες που προετοιμάζουν το έδαφος για να εισπράξουν τα χρήματα της διαφήμισης, πετώντας έξω όποιον δεν είναι «δικός τους». Οι αναβαπτισμένοι «νέοι» εκδότες επιχειρούν να μοιράσουν την πίτα δημιουργώντας ένα δικό τους σύστημα καταμέτρησης της επισκεψιμότητας λες και τα παγκόσμια αντίστοιχα συστήματα (όπως το google analytics) δεν επαρκούν. Και -φυσικά- το νέο αυτό σύστημα θα βασίζεται σε έναν κώδικα στον οποίο δεν θα έχει πρόσβαση κανένας. Η πτώση της ελευθερίας του Τύπου σε μια κοινωνία που μαστίζεται από πρωτοφανή οικονομική κρίση δεν θα πρέπει να εκπλήσσει κανένα. Τα ιστορικά παραδείγματα είναι συντριπτικά. Ωστόσο αυτό που επιχειρείται στην Ελλάδα είναι μοναδικό...
prssproject.
Οι τράπεζες λειτουργούσαν σε ένα προστατευμένο περιβάλλον που είτε εγγυόταν τα μελλοντικά τους κέρδη είτε προσέφερε ασυλία στην περίπτωση απωλειών. Η τετραετής οικονομική κρίση όμως προκάλεσε τεράστιες ζημιές στους δύο βασικούς πυλώνες της διαπλοκής. Το πολιτικό σκηνικό άλλαξε σε τέτοιο βαθμό τις ισορροπίες (προκαλώντας σχεδόν την εξαφάνιση του ΠΑΣΟΚ) που η πολιτική εξουσία δεν μπορεί πλέον να προσφέρει απόλυτη ασυλία ούτε στους εκδότες, ούτε στους ευφάνταστους τραπεζίτες. Οι εκδότες βρέθηκαν επίσης βαρύτατα υπερχρεωμένοι, οπότε κανένα καθιερωμένο ΜΜΕ αυτή τη στιγμή δεν είναι βιώσιμο. Ακόμα και οι ορκωτοί λογιστές που υπογράφουν τους ισολογισμούς τους αναγκάζονται πλέον να σημειώνουν το ουσιαστικό αδιέξοδο φοβούμενοι την φυλακή. Στη νέα μιντιακή πραγματικότητα οι τράπεζες έχουν πλέον αναβαθμισμένο ρόλο. Διαπλέκονται στα ίσια με τους πολιτικούς και τους εκδότες προκειμένου να δημιουργηθεί το νέο δίχτυ ασφαλείας που θα τους κρατήσει όλους μακριά από τα σίδερα του Κορυδαλλού. Έτσι τα «δεσμά της δημοσιογραφίας» έγιναν από δύο τρία και ως εκ τούτου η θηλιά έσφιξε ακόμα περισσότερο στο λαιμό των λειτουργών της. Ενώ, λοιπόν, στον υπόλοιπο κόσμο η συζήτηση για τη νέα πολιτεία της δημοσιογραφίας περιστρέφεται γύρω από τα οικονομικά μοντέλα, στην Ελλάδα το μέλλον της αποφασίζεται σε κλειστά meeting rooms. Πρόσφατα δημιουργήθηκε μια νέα σύμπραξη μεταξύ των ιδιοκτητών διαδικτυακών ΜΜΕ με στόχο την δημιουργία ενός «νέου νομίσματος».
Πρόκειται για τους ίδιους ολιγάρχες που προετοιμάζουν το έδαφος για να εισπράξουν τα χρήματα της διαφήμισης, πετώντας έξω όποιον δεν είναι «δικός τους». Οι αναβαπτισμένοι «νέοι» εκδότες επιχειρούν να μοιράσουν την πίτα δημιουργώντας ένα δικό τους σύστημα καταμέτρησης της επισκεψιμότητας λες και τα παγκόσμια αντίστοιχα συστήματα (όπως το google analytics) δεν επαρκούν. Και -φυσικά- το νέο αυτό σύστημα θα βασίζεται σε έναν κώδικα στον οποίο δεν θα έχει πρόσβαση κανένας. Η πτώση της ελευθερίας του Τύπου σε μια κοινωνία που μαστίζεται από πρωτοφανή οικονομική κρίση δεν θα πρέπει να εκπλήσσει κανένα. Τα ιστορικά παραδείγματα είναι συντριπτικά. Ωστόσο αυτό που επιχειρείται στην Ελλάδα είναι μοναδικό...
prssproject.