Στην πραγματικότητα, επαναφέρει όλες τις παθογένειες των μοντέλων «λίγο ΕΡΤ-λίγο ΥΕΝΕΔ» που κυριάρχησαν στην Ελλάδα την δεκαετία του 80 και τα οποία οδήγησαν στην γνωστή απαξίωση της ΕΡΤ, που με την σειρά της προσέφερε το πρόσχημα στην ακροδεξιά ομάδα Σαμαρά για να την κλείσει εντελώς. Θα μπορούσαν να γραφτούν σελίδες για ένα νομοσχέδιο που δεν αντέχει σε σοβαρή κριτική, ούτε έχει καμία σχέση με την σύγχρονη διεθνή πραγματικότητα: σήμερα όλες οι σοβαρές ευρωπαϊκές τηλεοράσεις κάνουν προσπάθειες δημιουργίας μιας multimedia πλατφόρμας που εκμεταλλεύεται τις σύγχρονες τεχνολογίες για να εισάγει ξανά την τηλεόραση στους νέους και να ξαναβρεί τους τηλεθεατές που έχουν χαθεί στο διαδίκτυο. Αρκεί μόνο ένα σημείο για να γίνει κατανοητή η διαφορά φάσης και η καθυστέρηση αντιλήψεων και χώρας: την ίδια στιγμή στην άμοιρη Ελλάδα, θεσπίζεται ξανά ο διορισμός της διοίκησης της «νέας» ΕΡΤ από την κυβέρνηση, αφού τα μέλη της θα επιλέγονται με απλή πλειοψηφία της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας, άρα με απλή κυβερνητική πλειοψηφία!! Ολα αυτά την στιγμή που, στα πλαίσια του ΣΥΡΙΖΑ, κυκλοφορούσαν θεμελιωμένες προτάσεις, οι οποίες προέβλεπαν την δημιουργία ενός ανεξάρτητου από την κυβέρνηση Εποπτικού Συμβουλίου, που θα επέλεγε την διοίκηση της ΕΡΤ. Και μάλιστα με διαφανείς διαδικασίες, που επίσης απουσιάζουν παντελώς από την σημερινή πρόταση. Το κωμικοτραγικό είναι ότι αυτό το Εποπτικό Συμβούλιο προβλεπόταν ακόμη και για την ΝΕΡΙΤ, άσχετα αν η κυβέρνηση Σαμαρά κατάφερε με συνεχείς παρεμβάσεις και νομοθετικές αλχημείες να το ξεφτιλίσει και αυτό. Στο τωρινό νομοσχέδιο ο κρατισμός ούτε καν κρατάει τα προσχήματα, αφού ο υπουργός Επικρατείας έχει την άμεση εποπτεία της ΕΡΤ και σε αυτόν θα υποβάλλεται ακόμη το στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξης της επιχείρησης!
Η ίδια στενοκέφαλη και απαρχαιωμένη αντίληψη εκφράζεται και με τον γνώριμο αθηνοκεντρισμό, αφού δεν προβλέπεται τίποτα για την ΕΡΤ-3. Κανονικά θα έπρεπε, υπηρετώντας και την δημοκρατική αποκέντρωση,ένα κανάλι της βόρειας Ελλάδας να αποτελέσει αυτόνομο πόλο ενημέρωσης, ψυχαγωγίας και δημιουργίας για όλους αυτούς τους νέους ανθρώπους που αναγκάζονται να μεταναστεύουν στην Αθήνα-ή μήπως στο Βερολίνο;- για να βρουν δουλειά. Είναι θετικό ότι η ΕΡΤ ανοίγει, αλλά αυτό δεν μπορεί να επισκιάσει το ακόμη σπουδαιότερο γεγονός ότι χάνεται μια μοναδική, ιστορική ευκαιρία: η αριστερά να βάλει την σφραγίδα της σε μια μεταρρύθμιση που θα καθορίσει τα τηλεοπτικά πράγματα τις επόμενες δεκαετίες ,εμπεδώνοντας την δημοκρατία και αποτρέποντας μια και καλή τις κυβερνητικές παρεμβάσεις δεξιάς και ακροδεξιάς παντός καιρού. Είναι προφανές ότι ο αρμόδιος υπουργός Επικρατείας Νίκος Παππάς, απασχολημένος και αυτός με τις κρίσιμες διαπραγματεύσεις που διεξάγει η κυβερνητική ηγεσία για το μέλλον της χώρας, δεν έδωσε το βάρος που έπρεπε στο περιεχόμενο του νομοσχεδίου για την ΕΡΤ, την στιγμή που το αίτημα για την επανίδρυση της ήταν πιεστικό. Ομως αυτό δεν μπορεί να αποτελέσει δικαιολογία για το κυοφορούμενο λάθος στρατηγικού χαρακτήρα . Γιατί άραγε τι θα γίνει όταν, κάποια στιγμή, φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ από την εξουσία; Θα αποφασίζει για την διοίκηση και την πορεία της ΕΡΤ ο κάθε ακροδεξιός Σαμαράς ή θα υποβάλλεται το στρατηγικό σχέδιο της εταιρείας στον κάθε ανεκδιήγητο Μουρούτη;
