Τα δύο μέτωπα έχουν παραταχθεί. Από τη μία, υπάρχει η επίσημα και πολλαπλός εκφρασμένη πρόθεση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ να τελειώνει το άνομο καθεστώς της τηλεοπτικής «παρανομίας» με τη χορήγηση των τηλεοπτικών αδειών υπό όρους και τη σαφή υποχρέωση να πληρώνουν τις υποχρεώσεις τους. Από την άλλη, υπάρχει το μέτωπο των καλομαθημένων τζαμπατζήδων της τηλεοπτικής διαπλοκής, που σε κρίσιμες φάσεις πολιτικών αλλαγών στη χώρα συνέγραφαν μαζί με αρμόδιους υπουργούς νόμους και διατάξεις. Το επιχείρημά τους δε ότι θα κλείσουν τα μαγαζιά τους, εκτός από το ότι προκαλεί σπαρταριστά σχόλια στα social media (ω, ναι επιτέλους ας τα κλείσουν να μάθουμε πραγματικές ειδήσεις, ω, ναι ας μείνουν άνεργοι οι Πρετεντέρης, Μπάμπης, Άρης και Σία), γίνεται μπούμερανγκ.
Γιατί καταδεικνύει με τα δικά τους λόγια πως και τζαμπατζήδες είναι και θέλουν να κατέχουν εξουσία με τα λεφτά των άλλων. Σε τέσσερα μόνο παραδοσιακά συγκροτήματα, που στήριξαν και στηρίζουν με κάθε τρόπο την πολιτική εξαθλίωσης της χώρας προς όφελος των «οικονομικών δολοφόνων» της παγκόσμιας οικονομικής τάξης, τον Πήγασο του Μπόμπολα, τον Τηλέτυπο των Βαρδινογιάννη, Ψυχάρη, Μπόμπολα, τον ΔΟΛ του Ψυχάρη και την Καθημερινή του Αλαφούζου, τα δάνειά τους στο τέλος του 2014 ξεπερνούσαν τα 598 εκατ. ευρώ. Οι ζημιές τους συνολικά φθάνουν τα 512 εκατ. ευρώ. Τα ίδια αυτά Μέσα, το 2008, πριν ο Γ. Παπανδρέου βάλει το πιστόλι στον κρόταφο της ελληνικής κοινωνίας, απασχολούσαν συνολικά 4.619 εργαζόμενους.Το 2014, κι αφού συμμετείχαν ενεργά και πρωταγωνιστικά στο γονάτισμα μιας ολόκληρης χώρας, απασχολούσαν μόλις 2.398 εργαζόμενους! Πέταξαν δηλαδή εκτός εργασίας περίπου το 50% του προσωπικού τους, όταν είχαν την κυριαρχία της διαπλεκόμενης εξουσίας. «Μαγαζιά» όπως το συγκρότημα Μπόμπολα και ο ΔΟΛ έχουν τα μεγαλύτερα ποσοστά απολύσεων, 62% και 51% αντίστοιχα. Αυτοί οι ιδιοκτήτες, λοιπόν, έξι χρόνια μετά, απειλούν πως θα βάλουν λουκέτο στις επιχειρήσεις τους και θα αφήσουν άνεργους εργαζόμενους. Το υπερόπλο τους έναντι της εκάστοτε πολιτικής εξουσίας, η ποδηγέτηση της περίφημης κοινής γνώμης, έμεινε πλέον από σφαίρες. Και σίγουρα στη διαπραγμάτευση, που αναμένεται να αρχίσει με τους νέους κυβερνώντες, χρειάζονται άλλα όπλα. Και επιχειρήματα.
