Από τη Μ. Παπαχριστούδη στο περιοδικό “Ψηφιακή Τηλεόραση”
Νισάφι πια με τις τηλεοπτικές άδειες στους ιδιωτικούς 
σταθμούς. Θέλαμε να ξέρουμε, δεν βαρέθηκαν επί 25 χρόνια το ίδιο παιχνίδι, με ίδια και παρόμοια επιχειρήματα, με ίδιους ή διαφορετικούς πρωταγωνιστές να αντιμάχονται, να πολεμούν. Για ένα αποτέλεσμα. Τη συνέχιση λειτουργίας των ιδιωτικών καναλιών χωρίς επίσημες άδειες από το κράτος, αλλά με προσωρινό καθεστώς, όμηροι πολιτικών συμφερόντων επί χρόνια. Κι όταν τα πολιτικά συμφέροντα αρχίζουν τη δική τους επίθεση, να συσπειρώνονται τα τηλεοπτικά συμφέροντα με ίδιο στόχο, να μη δοθούν άδειες, να μην ισχύσουν κανόνες και όρια. Επί 25 χρόνια αυτό το αλισβερίσι που αποτυπώθηκε στην έννοια της διαπλοκής, έχει σίγουρα ένα θύμα. Την τηλεοπτική αγορά και την τηλεόραση ως Μέσον, τεχνολογικό αλλά και ενημέρωσης στη χώρα μας.
σταθμούς. Θέλαμε να ξέρουμε, δεν βαρέθηκαν επί 25 χρόνια το ίδιο παιχνίδι, με ίδια και παρόμοια επιχειρήματα, με ίδιους ή διαφορετικούς πρωταγωνιστές να αντιμάχονται, να πολεμούν. Για ένα αποτέλεσμα. Τη συνέχιση λειτουργίας των ιδιωτικών καναλιών χωρίς επίσημες άδειες από το κράτος, αλλά με προσωρινό καθεστώς, όμηροι πολιτικών συμφερόντων επί χρόνια. Κι όταν τα πολιτικά συμφέροντα αρχίζουν τη δική τους επίθεση, να συσπειρώνονται τα τηλεοπτικά συμφέροντα με ίδιο στόχο, να μη δοθούν άδειες, να μην ισχύσουν κανόνες και όρια. Επί 25 χρόνια αυτό το αλισβερίσι που αποτυπώθηκε στην έννοια της διαπλοκής, έχει σίγουρα ένα θύμα. Την τηλεοπτική αγορά και την τηλεόραση ως Μέσον, τεχνολογικό αλλά και ενημέρωσης στη χώρα μας.
Φτάσαμε λοιπόν στο 2016, 26ο χρόνο της ιδιωτικής τηλεόρασης με μια διαφορετική κυβέρνηση, αυτή του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία αρχικά διαλάλησε το στόχο της να βάλει τάξη στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο, όπως είχαν πράξει όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. Λίγο αργότερα κατέθεσε ένα νέο νόμο για την τηλεοπτική αδειοδότηση, όπως έπραξαν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις.
Και τότε ξέσπασε ο σφοδρός πόλεμος ανάμεσα στους τηλεοπτικούς σταθμούς και την κυβέρνηση, επειδή η τελευταία θέλει να διατηρήσει ως προνόμιο της πολιτικής εξουσίας τον έλεγχο στη ραδιοτηλεοπτική αγορά. Ορίζοντας αρχικά τον αριθμό των αδειών που θα προκηρυχθούν αλλά μόνο του γενικού περιεχομένου και μετέπειτα τον έλεγχο των ραδιοτηλεοπτικών προγραμμάτων μέσω άλλων θεσμικών, κρατικών όμως, οργάνων. Αφού προηγουμένως κυβέρνηση και αντιπολίτευση μαζί, φρόντισαν σε μια θεατρική σκληρή μάχη, να καταργήσουν μαζί την ανεξάρτητη αρχή ραδιοτηλεόρασης, το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης. Επιμένουμε στο μαζί το έκαναν. Η μεν κυβέρνηση καταργώντας με διάταξη νόμου, τα 4 εναπομείναντα μέλη του ΕΣΡ επειδή δεν της ταίριαζαν στη φιλοσοφία, η δε αντιπολίτευση αρνούμενη να δώσει τη συναίνεσή της για το διορισμό από τη Διάσκεψη των Προέδρων της Βουλής των νέων μελών του ΕΣΡ. Η κατάργηση αυτή έγινε με πολιτικές κραυγές ένθεν και ένθεν με θύμα πάλι την τηλεόραση. Υπάρχει ωστόσο και ο δεύτερος πρωταγωνιστής σε αυτό τον πόλεμο. Οι ιδιοκτήτες των τηλεοπτικών σταθμών οι οποίοι μέσω της ΕΙΤΗΣΕΕ έχουν κηρύξει Σταυροφορία εναντίον του αρμόδιου υπουργείου κατηγορώντας τον Νίκο Παππά ότι θέλει να γίνει …καναλάρχης.
Σχεδόν ενάμισι μήνα τώρα ο πόλεμος διεξάγεται σε έντονα επεισόδια και με επιχειρήματα από τις δυο πλευρές που λένε τη μισή αλήθεια. Καταδεικνύοντας έτσι και τα συμφέροντα που κρύβονται πίσω τους. Τα ΜΜΕ συμμετέχουν με καθοριστικό τρόπο σε αυτό τον πόλεμο και είναι ενδεικτικό ότι η άλλοτε σιωπηρή ΕΙΤΗΣΕΕ έχει εκδώσει περισσότερα από έξι non paper με τα επιχειρήματά της. Διπλάσιες είναι οι ανακοινώσεις και τα non paper του αρμόδιου υπουργείου. Λόγω των συμφερόντων ένα απλό ζήτημα, όπως είναι οι τηλεοπτικές άδειες παρόχων περιεχομένου, έχει αναδειχθεί σε μείζον πολιτικό θέμα. Έτσι φαίνεται πως αρμόζει σε μια χώρα που την ορίζει η διαπλοκή.
Προφανώς και δεν υπάρχει λογική εξήγηση γιατί να ορίζει η κυβέρνηση τον αριθμό των τηλεοπτικών αδειών, ειδικότερα δεν εξηγείται γιατί θέλει να δημοπρατήσει μόνο 4 πανελλαδικές ενημερωτικές γενικού περιεχομένου. Όπως δεν είναι λογικό να συνεχιστεί η λειτουργία των ιδιωτικών καναλιών χωρίς επίσημες άδειες, χωρίς κανόνες στη λειτουργία τους, χωρίς έλεγχο και υποχρεώσεις. Η μεν κυβέρνηση παραγγέλνει μια μελέτη σε Ινστιτούτο ΜΜΕ (της Φλωρεντίας) για να βγάλει το συμπέρασμα που χρειάζεται στην πολιτική της, οι δε ιδιοκτήτες αντιδρούν γιατί θα πρέπει να έχουν συγκεκριμένο αριθμό συλλογικών συμβάσεων και συνεχίζουν να ζητάνε απολύσεις!
Προφανώς και δεν υπάρχει λογική εξήγηση γιατί να ορίζει η κυβέρνηση τον αριθμό των τηλεοπτικών αδειών, ειδικότερα δεν εξηγείται γιατί θέλει να δημοπρατήσει μόνο 4 πανελλαδικές ενημερωτικές γενικού περιεχομένου. Όπως δεν είναι λογικό να συνεχιστεί η λειτουργία των ιδιωτικών καναλιών χωρίς επίσημες άδειες, χωρίς κανόνες στη λειτουργία τους, χωρίς έλεγχο και υποχρεώσεις. Η μεν κυβέρνηση παραγγέλνει μια μελέτη σε Ινστιτούτο ΜΜΕ (της Φλωρεντίας) για να βγάλει το συμπέρασμα που χρειάζεται στην πολιτική της, οι δε ιδιοκτήτες αντιδρούν γιατί θα πρέπει να έχουν συγκεκριμένο αριθμό συλλογικών συμβάσεων και συνεχίζουν να ζητάνε απολύσεις!
Και ενώ αυτό το τσίρκο συμφερόντων συνεχίζεται, διαφεύγει της προσοχής μας πως σε πολύ λίγα χρόνια, πάλι η αγορά χωρίς προγραμματισμό και συνεργασία, θα κληθεί να πληρώσει τη μετάβαση στην τεχνολογία DVB-T2, οι πολίτες να αλλάξουν αποκωδικοποιητές και οι πάροχοι δικτύου να κάνουν γενναίες επενδύσεις…
EDITORIAL, ΨΗΦΙΑΚΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ, Τεύχος 90, Μάρτιος 2016
