Πρόταση για Συλλογική σύμβαση εργασίας

Συλλογικός αγώνας για αυξήσεις στους μισθούς σύμφωνα με τις ανάγκες μας- σταθερή εργασία με όλα τα δικαιώματα – ασφάλιση για όλους

Το κείμενο που ακολουθεί κατατέθηκε και μοιράστηκε σε δεκάδες συναδέλφους μέλη της ΕΣΠΗΤ που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα για έκτακτη γενική συνέλευση με θέμα τις συλλογικές συμβάσεις και το αγωνιστικό πλαίσιο διεκδικήσεων που πρέπει να έχει το σωματείο. 

Με βαρύγδουπο τρόπο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ παρουσίασε την αύξηση κατά 11% του κατώτατου μισθού και την κατάργηση του υποκατώτατου μισθού από 1/2/2019.

Φυσικά στην πάγια εργοδοτική απαίτηση για μείωση του «μη μισθολογικού κόστους», η κυβέρνηση έσπευσε με τον… μποναμά της κρατικής επιδότησης του 50% των ασφαλιστικών εισφορών για τους κάτω των 25 ετών, ενώ η από 1/1/2020 μείωση του αφορολόγητου πιθανώς θα εξανεμίσει και αυτή την αύξηση. Προηγήθηκαν τα «ματοβαμένα» πλεονάσματα αλλά και η ανάκαμψη της κερδοφορίας του κεφαλαίου τα τελευταία χρόνια, με τις ευλογίες όλων των κυβερνήσεων, της ΕΕ και του ΔΝΤ.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ επιστρέφει σήμερα μόνο ένα πολύ μικρό μέρος με την πενιχρή αύξηση που εξήγγειλε. Το κεφάλαιο πιθανώς να σπεύσει να το «γλιτώσει» ακόμα κι αυτό στρεφόμενο πιο μαζικά στην μερική απασχόληση, ακόμα και τη μαύρη εργασία, ή ακόμα και αγνοώντας την αύξηση. Γι αυτό, ο κόσμος της δουλειάς δε «μασάει» τα ψίχουλά τους. Απαιτείται ο συλλογικός αγώνας μας για αυξήσεις στους μισθούς σύμφωνα με τις ανάγκες, για συλλογικές συμβάσεις και σταθερή εργασία με όλα τα δικαιώματα, για μείωση του χρόνου εργασίας και προστασία των ανέργων, με ένα εργατικό κίνημα των συνελεύσεων, των συντονισμένων αγώνων, για την ανατροπή της πολιτικής τους.

Πρόταση για τις συλλογικές συμβάσεις στα ΜΜΕ

Στο φόντο αυτών των εξελίξεων η «Αριστερή Πρωτοβουλία για την Ανατροπή»  καταθέτει κείμενο αρχών και διεκδικήσεων για την  Συλλογική Σύμβαση Εργασίας των δημοσιογράφων, ανεξάρτητα του Μέσου που εργάζονται.

Α. ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ

• Μετά τον Αρμαγεδδώνα που έπληξε τον κλάδο και την κοινωνία την προηγούμενη δεκαετία, τα δικαιώματα και οι ανάγκες των εργαζομένων στα ΜΜΕ πρέπει να αποτελέσουν το βασικό κριτήριο και την πρώτη προτεραιότητα, αντί της διαφύλαξης των κερδών εκδοτών, καναλαρχών και ιδιοκτητών ιστοσελίδων, όπως και της προάσπισης και διαιώνισης της διαπλοκής τους.
• Οι δημοσιογράφοι και όλοι οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ δικαιούνται να έχουν τη δυνατότητα να ζουν αξιοπρεπώς από μία βασική εργασία.
• Παρά τις διαφοροποιήσεις ανάμεσα στις διάφορες κατηγορίες εργαζομένων στα ΜΜΕ (εσωτερικοί και εξωτερικοί, τηλεόραση, ραδιόφωνο, εφημερίδες, περιοδικά, ιστοσελίδες κ.λπ.), η συλλογική σύμβαση πρέπει να έχει καθολική ισχύ και να διασφαλίζει την όσο το δυνατόν ισότιμη κάλυψη όλων των μελών των ενώσεων, αλλά και των νέων που εισέρχονται στο επάγγελμα, από την πρώτη στιγμή.
• Θεμελιακή μας θέση παραμένει το «Ένας Κλάδος – Ένα Συνδικάτο – Ένα Ταμείο», με πλήρη εργασιακά, ασφαλιστικά και λοιπά θεσμικά δικαιώματα για όλους.
• Οι δημοσιογράφοι, ως κατ’ επάγγελμα παραγωγοί του «προϊόντος» το οποίο πουλούν οι επιχειρήσεις ΜΜΕ, πρέπει να απολαμβάνουν μερίδιο από τη φορολόγηση των εταιρειών διαμεσολάβησης, των παρόχων υπηρεσιών και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, καθώς πρόκειται για κοινωνικοποιημένη μορφή αμοιβής της δημοσιογραφικής δουλειάς τους.
• Οι δημοσιογράφοι, μέσω των δημοκρατικά εκλεγμένων συλλογικών τους οργάνων κα του κώδικα δεοντολογίας, οφείλουν να υπηρετούν την αναγκαιότητα του κοινωνικού-εργατικού ελέγχου των ΜΜΕ, της αποκαλούμενης «τέταρτης εξουσίας».  Η νέα ΣΣΕ να διασφαλίσει την ελευθερία της γνώμης, την ανεξαρτησία και την πλήρη αποκάλυψη της αλήθειας που προκύπτει από το ρεπορτάζ, χωρίς «χειροπέδες» από το πολιτικό-επιχειρηματικό σύστημα.
• Τα δημόσια – κρατικά Μέσα δεν μπορεί να αποτελούν όργανο της εκάστοτε κυβέρνησης, εξυπηρετώντας τους πολιτικούς στόχους της και τα ρουσφέτια της.Ανήκουν στην κοινωνία που τα πληρώνει και αυτό πρέπει να διασφαλίζεται μέσα από ένα συγκεκριμένο και αποτελεσματικό σύστημα ελέγχου, με τη συμμετοχή και των ίδιων των εργαζομένων.
• Δεν διαπραγματευόμαστε το δικαίωμα στην απεργία και τις συλλογικές μας διαδικασίες (συνελεύσεις κ.λπ). Διασφάλιση της ελεύθερης πρόσβασης σε όλα τα ΜΜΕ για την ενημέρωση των συναδέλφων.
• Διεκδικούμε ασφαλιστικά Ταμεία που θα εγγυώνται πλήρη υγειονομική κάλυψη των άμεσα ασφαλισμένων και των προστατευόμενων μελών, ολοκληρωμένες παροχές (παιδικοί σταθμοί, διάφορα

επιδόματα κ.λπ) και αξιοπρεπείς συντάξεις για όλους, χωρίς διακρίσεις.

• Κράτος και εργοδότες είναι αυτοί που υποχρεούνται να καλύψουν τα ελλείμματα που προκάλεσαν στα Ταμεία μας τα προηγούμενα χρόνια, με το «κούρεμα», τις απολύσεις, τη δραματική μείωση των μισθών, τη διάλυση του εργασιακού περιβάλλοντος, την ανοχή απέναντι σε μπαταχτσήδες που επέμειναν στο «δεν πληρώνω» ή έβαλαν λουκέτο στα μαγαζιά τους, φεσώνοντας εργαζόμενους και Ταμεία.Πίσω τα κλεμμένα, να κατασχεθούν οι περιουσίες των οφειλετών εργοδοτών.

Β. ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙΣ

Με βάση τις παραπάνω αρχές, διεκδικούμε για νέα Καθολική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας τα εξής:

1. Ενιαία διαπραγμάτευση και συμφωνία για τα μισθολογικά και θεσμικά ζητήματα. Κανείς διαχωρισμός δεν μπορεί να γίνει αποδεκτός, είτε στα δημόσια είτε στα ιδιωτικά ΜΜΕ.
2. Επαναφορά των στοιχειωδών ρυθμίσεων των σχέσεων εργασίας μας στα προ της γενικευμένης αποδιάρθρωσης επίπεδα. Μισθολογικά, αυτό σημαίνει την ελάχιστη αμοιβή του πρώτου κλιμακίου με 1.131 ευρώ μηνιαίως, καθώς και επαναφορά του συστήματος των ωριμάνσεων-κλιμακίων ανά διετία.
3. Επαναφορά όλων των επιδομάτων– οικογενειακό επίδομα, επιδόματα θέσης, επίδομα ίδιου εργοδότη, αποζημιώσεις για εμπόλεμα ρεπορτάζ, ασφάλιση εξωτερικής εργασίας κλπ.
4. Επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού για τους συναδέλφους μας στα δημόσια ΜΜΕ και κατοχύρωσή τους για όλους τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ.
5. Κατοχύρωση της χορήγησης πλήρους αποζημίωσηςκαι μάλιστα εφάπαξ σε περίπτωση απόλυσης.
6. Πρόβλεψη υποχρέωσης για ελάχιστο αναγκαίο αριθμό εργαζομένων– στο μισθολόγιο και με συμβάσεις αορίστου χρόνου – σε εφημερίδες, ραδιόφωνα και ιστοσελίδες (εκτός από τις τηλεοράσεις), με βάση τη δομή και θεματολογία τους. Κυρώσεις στους εργοδότες που δεν τηρούν το πλαφόν και τις υποχρεώσεις τους.
7. Δυνατότητα και υποχρέωση ελέγχου από τους αρμόδιους κρατικούς φορείς και με πρόσβαση στους εκπροσώπους των εργαζομένων, των κεφαλαίων κάθε επιχείρησης ΜΜΕ και της προέλευσής τους.
8. Πενθήμερη εβδομαδιαία εργασία, με συνεχόμενο διήμερο ανάπαυσης. Έξι ώρες εργασίας καθημερινά, με αναγκαία διαλείμματα, ειδικά για τους εργαζόμενους σε υπολογιστές(ένα 15λεπτο για κάθε δίωρο εργασίας). Πλήρεις προσαυξήσεις για κάθε ώρα νυχτερινής, σαββατιάτικης ή κυριακάτικης εργασίας (μετά από αποδοχή του εργαζομένου και μόνο), με ταυτόχρονο υποχρεωτικό ρεπό.
9. Απαγορεύεται ρητά ο «δανεισμός» εργαζομένων. Κάθε εργασία που άπτεται της παραγωγής ειδήσεων εντάσσεται σε μια ενιαία «μονάδα», με βάση τη δομή κάθε ομίλου (π.χ. έντυπη και ηλεκτρονική έκδοση). Κάθε άλλη χρήση του παραγόμενου δημοσιογραφικού προϊόντος πέραν αυτής της «μονάδας» δεν αποτελεί δικαίωμα της επιχείρησης και απαιτεί πρόσθετη σύμβαση εργασίας και αμοιβή.
10. Απαγόρευση, επί ποινή, της απλήρωτης εργασίας κάθε μορφής. Αξιοπρεπείς αμοιβές για τους «μαθητευόμενους» που συχνά καλύπτουν οργανικές θέσεις εργασίας στα ΜΜΕ.

Ένα τέτοιο πλαίσιο αιτημάτων πρέπει να συζητηθεί από τα μέλη των Ενώσεων, και να γίνει αντικείμενο αγωνιστικής διαπραγμάτευσης με τους εργοδοτικούς φορείς, μέσα από οργανωμένους συλλογικούς και απεργιακούς αγώνες.

Οι Ενώσεις δεν μπορούν να μετατραπούν σε όργανα των εργοδοτών στην προσπάθειά τους για νέες μπίζνες και αύξηση κρατικής στήριξης μέσω διαφήμισης και άλλων μορφών, όπως βλέπουμε τελευταία. Αντιθέτως, οι Ενώσεις οφείλουν να απαιτήσουν «ενίσχυση των μισθών των εργαζομένων στα ΜΜΕ» μέσω υπογραφής από τους εκδότες-καναλάρχες νέας ΣΣΕ με αυξήσεις και όλα τα άλλα δικαιώματα, αντί να τρέχουν στα υπουργεία εκλιπαρώντας για «ενίσχυση του Τύπου», δηλαδή των εργοδοτών μας!

Άμεσα μέτρα αγώνα:

• Συμμετοχή στην κινητοποίηση πρωτοβάθμιων σωματείων το Σάββατο 16/2 ,πλατεία Κοραή, 11.30πμ
• Συντονισμός ενώσεων ΜΜΕ για προετοιμασία μεγάλης απεργίας για νέα ΣΣΕ μέσα από συνελεύσεις, περιοδείες σε μαγαζιά κ.α.
• Συμμετοχή στην πρωτοβουλία συνδικάτων,  κινήσεων γυναικών και μαζικών φορέων, για απεργία στις 8 Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας.