του Χρήστου Ξανθάκη
Αγαπητές αναγνώστριες και αγαπητοί αναγνώστες, από τότε που ο Νίκος Χορταρέας εγκατέλειψε το λειτούργημα της μαντικής, έπεσε πάνω μου το βάρος να προβλέπω τα μελλούμενα για το πόπολο!
Και ομολογώ ότι με αρκετή επιτυχία τα έχω καταφέρει ως τώρα. Ο πρώτος ήμουνα που αναρωτήθηκα, Μάρτιο μήνα, όταν ο κορωνοϊός ήταν ακόμη μια απλή γριππούλα..
για τον Σωτήρη Τσιόδρα (ε, κύριε Τσιόδρα μου, ε;), αν θα πηγαίναμε φέτος για πέντε μύρια τουρίστες. Να τα λέμε αυτά, να μην τα κρύβουμε, το δημόσιο συμφέρον υπερισχύει της επαγγελματικής αντιζηλίας.
Ο πρώτος ήμουν , πάλι, που έγραφα ότι θα έχουμε και δεύτερο κύμα του κορωνοϊού με το άνοιγμα των συνόρων για τον τουρισμό, διότι επελέγη η λύση να πεθάνουν μερικοί και μερικές για να μην πεινάσουμε όλοι και όλες. Και πάλι το πέτυχα, άσε τώρα που τα μαγειρεύει και τα φέρνει τούμπα τα στοιχεία ο Χαρδαλιάς, με δημιουργική λογιστική που θα έκανε τον Χριστοδουλάκη να πρασινίσει από τη ζήλια του.
Κι άλλα έχω σημειώσει και για τους παπάδες και για τις εκκλησίες και για τη Θεία Κοινωνία και άκουσα τα σχολιανά μου γιατί είμαι αντίχριστος και όργανο του διαβόλου (δεν είναι δηλαδή όλοι οι δημοσιογράφοι όργανα του Διαβόλου;) και έχω βάλει στο μάτι τους ιεράρχες μας που κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να προστατεύσουν το ποίμνιο από την θανατηφόρο επιδημία.
Θα ήθελα ωστόσο να ομολογήσω κάτι εδώ, θα ήθελα να αποκαλύψω μια σχετική αστοχία στα γραφόμενά μου για να είμαστε και ξηγημένοι μεταξύ μας. Όταν έγραφα ότι θα πεθάνουν μερικοί και μερικές για να μην πεινάσουμε όλοι και όλες, υπολόγιζα ότι κάποια λεφτάκια θα αφήνανε οι τουρίστες και κάπως θα γέμιζε το ψωμοσάκουλο του μέσου Έλληνα και της μέσης Ελληνίδας.
Κι έρχεται τώρα η Rheinische Post, έρχονται οι Γερμαναράδες οι δημοσιογράφοι να μας πουν τα ωραία. Ότι δηλαδή από καμιά εικοσαρού δισεκατομμύρια ευρώπουλα που είχαν αφιχθεί πέρυσι στις τσέπες μας λόγω τουρισμού, φέτος θα πάμε στα τρία δισεκατομμύρια στο κακό σενάριο και στα τέσσερα στο καλό σενάριο. Πράγμα που μας κάνει μια τρύπα κάτι παραπάνω από κολοσσιαία, εκείνη του Μετρό στη Θεσσαλονίκη αν τη θυμάστε, ξεχάστε την. Με τρύπα απ’ αυτές που σκάβουν τα πιτσιρίκια στην παραλία θα μοιάζει, σε σχέση με αυτό που μας προκύπτει.
Την ίδια ώρα έχουμε και άλλα νούμερα να μοιράζουν βρεμένες σανίδες:
«Έλλειμμα 11,6 δις. ευρώ στο επτάμηνο, με κόστος μέτρων μόλις 5 δισ.», έγραφε το πρωτοσέλιδο της ΕφΣυν πριν από μερικές ημέρες, πράγμα το οποίο μας κάνει αν προχωρήσουμε στη σχετική αφαίρεση (απόφοιτος Φυσικού εδώ, τα ξέρω όλα!), ένα κενό ψυχρό και σκότεινο, ικανό να παγώσει το αίμα οποιουδήποτε μεροκαματιάρη. Και η βοήθεια των Ευρωπαίων δεν πρόκειται να σκάσει μύτη πριν από το καλοκαίρι του 2021 κι όταν έρθει θα έρθει με προϋποθέσεις. Δηλαδή τέταρτο Μνημόνιο κυρίες και κύριοι -ή πέμπτο, αν πιστέψουμε τον Γιάνη μας, που πάντοτε κυριαρχείται από μια δόση υπερβολής.
Θα μου πείτε «υπάρχει το μαξιλάρι του Ευκλείδη». Θα σας απαντήσω ότι εφόσον προσθέσουμε τρεις το λάδι, τρεις το ξύδι, ακόμη κι αν το ροκανίσουμε ολόκληρο, μέχρι τελευταίου χαρτονομίσματος, πάλι ως τα Χριστούγεννα θα φτάσουμε. Κι ύστερα πείνα και των γονέων. Αλλά και κρούσματα του κορωνοϊού ένα σκασμό, που θα χειροτερέψουν ακόμη περισσότερο την κατάσταση. Διπλό τζακπότ δηλαδή, το γράφω και στον τίτλο, εκτός κι αν πιάσουν οι ευχές του Κικίλια και πιστοποιηθεί το εμβόλιο ως τον Δεκέμβριο. Και πάλι ωστόσο, τον ψόφο μόνο θα γλυτώσουμε. Ο ζόφος, θα μας περιμένει με ανοιχτές τις αγκάλες…
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost.gr
