ΧΑΣΑΜΕ ΑΡΑΓΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΤΗΤΑ ΜΑΣ ΣΕ ΕΝΑ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΑΛΛΑΖΕΙ;
Πάντα μας έλεγαν ότι οι Έλληνες ήμασταν από τη φύση μας αισιόδοξος λαός. Ωστόσο σε μία πανδημία που ανέτρεψε τα δεδομένα, αλλάζοντας την κοινωνική μας στάση απέναντι στα πράγματα αλλά κυρίως απέναντι στον ίδιο δομικό ιστό της κοινωνίας. Προφανώς λόγω των πολιτικών μέτρων με δικαιολογία το αγαθό της υγείας χάσαμε ένα μέρος του εαυτού μας και απωλέσαμε τις παλιές καλές μέρες με την αισιοδοξία μας.
Χωρίς πολιτιστικό καλοκαίρι είναι αυτό του 2021 στους δήμους παρότι υποτίθεται ότι γιορτάζουμε τα 200 χρόνια από την ελληνική επανάσταση. Χωρίς ελεύθερα γήπεδα την ώρα που η συλλογή αγωνιούν να αναμετρηθούν στο πλαίσιο της ευγενούς άμιλλας. Είναι πικρό το συμπέρασμα ότι η Ελλάδα πως τα σπλάχνα της έθρεψε το φωτοστέφανο του αθλητισμού και πολιτισμού, καταφέραμε τελικά να τα απεμπολήσουμε.
Σε μία κοινωνία πολλά ζει ραγδαία πως και στον τόπο μας το σίγουρο είναι που θα δούμε πολλές αλλαγές να διαμορφώνουν το σχήμα του κοινωνικού ιστού τα επόμενα χρόνια. Πολύ διαφορετικό από ότι το γνωρίζαμε. Χάσαμε το χαμόγελο μαζί με την αισιοδοξία μας, αποψιλώσαμε την κοινωνική μας ευαισθησία από αυτά που συμβαίνουν στους συνανθρώπους μας. Το κυριότερο όμως είναι να μην χάσουμε τον εαυτό μας. Πολλές φορές η αυτοκριτική κάνει θαύματα. Αλλά αυτήν μάλλον πρέπει πρώτα να την κάνουν οι πολιτικοί μας άρχοντες και μετά εμείς. Μήπως φταίμε τελικά που δεν τους το υποδεικνύουμε; Μήπως τελικά σε μια κοινωνία και ένα κόσμο που αλλάζει αφουγκραζόμαστε την πιθανότητα αν θα είμαστε μέρος.
Καλή δύναμη λοιπόν. Συμπερασματικά επειδή γιορτάζουμε μέσα μας τα 200 χρόνια της επανάστασης, η φράση που πάντοτε πρέπει να έχουμε στα χέρια μας είναι μία. Όποιος συλλογάται ελεύθερα, συλλογάται καλά. ΙΩΑΝ. ΜΠΟΖΙΚΑΣ
