ή αυτά που κάνουμε ότι δεν βλέπουμε , αλλά είναι πολύ μεγάλα για να τα αγνοήσουμε !!
Μια προεκλογική μάχη και η κουβέντα που δεν γίνεται !!
Τελική ευθεία για τις εθνικές εκλογές και οι τόνοι της αντιπαράθεσης εντείνονται, σε αντίθεση μάλλον με την άπνοια που επικρατεί στην κοινωνική καθημερινότητα.
Ο ψηφοφόρος, ιδιαίτερα της νέας γενιάς, μπουχτισμένος και εξοικειωμένος πια στην ποιότητα των αντιπαραθέσεων, που έχουν να κάνουν περισσότερο με αβέβαια επικοινωνιακά κέρδη από ατάκες, εξυπναδικισμούς και προσωπικές αντεγκλήσεις, απέχει ή αδιαφορεί.
Σε μια ακόμη εκλογική μάχη, απουσιάζει η συζήτηση για μεγάλα και σημαντικά θέματα που απασχολούν ή θα απασχολήσουν έντονα τη χώρα και έχουν να κάνουν με το μέλλον της. Κάτι αυτή η μονότονη και καθόλου ελκυστική προεκλογική περίοδος, κάτι ο περισσότερος ελεύθερος χρόνος, με οδήγησαν να περιηγηθώ στις σελίδες της EUROSTAT, της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Αρχής.
Μπορεί η στατιστική κατά τον Βλάντιμιρ Λεβενστάιν, να είναι σαν την mini φούστα, που αποκαλύπτει πολλά αλλά κρύβει την ουσία, αυτό που έχει όμως αξία είναι η ερμηνεία αυτών που μας δίνει. Και μας δίνει πολλά σημαντικά στοιχεία, όπως και οι παρεξηγημένοι Μέσοι Όροι. Μας δίνουν μια εικόνα σύγκρισης και μεταξύ χωρών, παρά τις όποιες ιδιομορφίες και ιδιαιτερότητες μπορεί να έχει κάποια, όπως η χώρα μας με την μεγάλη νησιωτική διασπορά. Άντλησα έτσι κάποια χρήσιμα στοιχεία για σημαντικούς τομείς της δημόσιας ζωής, όπως η Εκπαίδευση, η Δικαιοσύνη και η Υγεία, που μαζί με άλλα έχουν μπει κάτω από το χαλάκι.
Α/ ΕΚΠΑΊΔΕΥΣΗ,
Η Ελλάδα έχει αναλογία στα Δημοτικά σχολεία, 9,2 μαθητές ανά δάσκαλο, στα Γυμνάσια 8,1 μαθητές ανά καθηγητή και στα Λύκεια 10,3 μαθητές ανά καθηγητή αντίστοιχα. Όταν ο Μέσος Όρος στην ΕΕ είναι 13,6 μαθητές ανά δάσκαλο, στη Γερμανία 15,5 μαθητές και στη Γαλλία 19,2 μαθητές ανά δάσκαλο αντίστοιχα. Σημειώνεται δε, το πολύ ενδιαφέρον στοιχείο, ότι στη χώρα μας, το ¼ περίπου των μαθητών του Γυμνασίου δεν πηγαίνουν στο Λύκειο, αλλά ούτε και σε κάποια σχολή κατάρτισης.
Β/ ΔΙΚΑΟΣΎΝΗ,
Στην Ελλάδα ανά 100.000 κατοίκους αντιστοιχούν 390 δικηγόροι, όταν στην Πορτογαλία αντιστοιχούν 290, στο Βέλγιο 164, στην Ελβετία 142 και στη Γαλλία 98 (!)
Η επίλυση μιας εμπορικής διαφοράς μεταξύ επιχειρήσεων, στην Ελλάδα απαιτεί 1580 ημέρες (132η θέση στις 190) όταν ο Μ.Ο. των χωρών του ΟΟΣΑ είναι 582 μέρες.
Επίσης η αναλογία Δικαστών/ δικαστικών υπαλλήλων στην Ελλάδα είναι 1/1, όταν ο Μ.Ο. στην ΕΕ είναι 1/ 3,5. Από δε τις 1024 περίπου θέσεις Δικαστικών Υπαλλήλων στα Διοικητικά Δικαστήρια, μόνο οι 56 (5,5%) είναι πτυχιούχοι Νομικής.
Γ/ ΥΓΕΊΑ,
Στην Ελλάδα ανά 1000 κατοίκους αντιστοιχούν 6 γιατροί (μεγαλύτερο στην ΕΕ) όταν ο Μέσος Όρος των κρατών της ΕΕ είναι 3,7! Στο Νοσηλευτικό προσωπικό στη χώρα μας αντιστοιχούν 4 ανά 1000 κατοίκους, όταν ο Μ.Ο των κρατών της ΕΕ είναι 8,5. Όσο για τις κλίνες στην Ελλάδα αντιστοιχούν 4 ανά 1000 κατοίκους, ενώ ο Μ.Ο της ΕΕ ανέρχεται στις 5 αντίστοιχα.
Εδώ να επισημάνουμε το άκρως ενδιαφέρον και υποτιμητικό στοιχείο, ότι οι κατά κεφαλήν για την υγεία δαπάνες στη χώρα μας είναι 45% χαμηλότερες από τον Μ.Ο. των χωρών της ΕΕ. Μόνο οι χώρες του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού έχουν λιγότερες.
Χαρακτηριστικά δείγματα του ανορθολογισμού που επικρατεί στη δομή του κράτους και τις διορθωτικές κινήσεις που έπρεπε να έχουν γίνει και συνεχώς αναβάλλονται. Ένα μικρό δείγμα από τα μεγάλα και σημαντικά που κρύβονται πίσω από το πέπλο της συζήτησης για αυτοδυναμίες και πρόσημα διακυβέρνησης, ενώ ο ελέφαντας είναι ήδη μέσα στο δωμάτιο.
Η Τράπεζα της Ελλάδος έχει ήδη τοποθετηθεί. «Δεν υπάρχει δημοσιονομικός χώρος για όλα αυτά που εξαγγέλλονται προεκλογικά». Η συζήτηση όμως εξαντλείται στα μεγέθη της επιδοματικής πολιτικής.
Ο εκσυγχρονισμός του πρωτογενή τομέα, η ψηφιακή γεωργία και η ανάπτυξη των κατάλληλων υποδομών φαίνεται να μην απασχολούν κανέναν.
Η Υγεία, η Παιδεία και η Δικαιοσύνη που αναφέρθηκαν πιο πάνω, όπως και το τεράστιο πρόβλημα του Δημογραφικού, αναφέρονται απλά σαν κεφάλαια σε προγράμματα που κανείς δεν ξανακοιτά. Και αυτά ίσως τα πιο εύκολα. Μπορείτε να σκεφτείτε την πλειοψηφία του πολιτικού προσωπικού, να συζητά για θέματα 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης, Τεχνητής Νοημοσύνης με τα πρακτικά και ηθικά προβλήματα που προβάλλουν από την εξέλιξή της ή ακόμη και για θέματα Περιβάλλοντος και Πράσινης Ανάπτυξης?
Είναι όλα αυτά που θα έπρεπε να συζητούνται στην προεκλογική περίοδο και αποφεύγονται με κάθε τρόπο.
Είναι όλα αυτά που θα πρέπει να μπουν σε ένα ευρύ πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων και οι περισσότεροι σφυρίζουν αδιάφορα και κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν.
Είναι όλα αυτά που έχει άμεσα ανάγκη η χώρα για να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις του μέλλοντος.
Κάποια στιγμή πρέπει να σκύψουν σοβαρά σ’ αυτά ΌΛΟΙ. Τόσο όποια Κυβέρνηση προκύψει που θα έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων, όσο και η Αντιπολίτευση με τις δικές της ολοκληρωμένες προτάσεις. Δεν μπορεί να είναι διαρκές άλλοθι η διεθνής κατάσταση. Αντίθετα οι επιπτώσεις από τις δυσμενείς διεθνείς συγκυρίες, μόνο με καλυτέρευση αυτών των παραμέτρων μπορούν να αντιμετωπιστούν. Έτσι θα μπορέσει και η κοινοβουλευτική μας δημοκρατία να απεμπλακεί από ελέγχους ευθυνών που δεν οδηγούν πουθενά και να ανακατευθυνθεί σε ελέγχους αναζήτησης των βέλτιστων λύσεων στα μεγάλα υπαρκτά προβλήματα της χώρας. Δ-Τ.Ο.
Α/ ΕΚΠΑΊΔΕΥΣΗ,
Η Ελλάδα έχει αναλογία στα Δημοτικά σχολεία, 9,2 μαθητές ανά δάσκαλο, στα Γυμνάσια 8,1 μαθητές ανά καθηγητή και στα Λύκεια 10,3 μαθητές ανά καθηγητή αντίστοιχα. Όταν ο Μέσος Όρος στην ΕΕ είναι 13,6 μαθητές ανά δάσκαλο, στη Γερμανία 15,5 μαθητές και στη Γαλλία 19,2 μαθητές ανά δάσκαλο αντίστοιχα. Σημειώνεται δε, το πολύ ενδιαφέρον στοιχείο, ότι στη χώρα μας, το ¼ περίπου των μαθητών του Γυμνασίου δεν πηγαίνουν στο Λύκειο, αλλά ούτε και σε κάποια σχολή κατάρτισης.
Β/ ΔΙΚΑΟΣΎΝΗ,
Στην Ελλάδα ανά 100.000 κατοίκους αντιστοιχούν 390 δικηγόροι, όταν στην Πορτογαλία αντιστοιχούν 290, στο Βέλγιο 164, στην Ελβετία 142 και στη Γαλλία 98 (!)
Η επίλυση μιας εμπορικής διαφοράς μεταξύ επιχειρήσεων, στην Ελλάδα απαιτεί 1580 ημέρες (132η θέση στις 190) όταν ο Μ.Ο. των χωρών του ΟΟΣΑ είναι 582 μέρες.
Επίσης η αναλογία Δικαστών/ δικαστικών υπαλλήλων στην Ελλάδα είναι 1/1, όταν ο Μ.Ο. στην ΕΕ είναι 1/ 3,5. Από δε τις 1024 περίπου θέσεις Δικαστικών Υπαλλήλων στα Διοικητικά Δικαστήρια, μόνο οι 56 (5,5%) είναι πτυχιούχοι Νομικής.
Γ/ ΥΓΕΊΑ,
Στην Ελλάδα ανά 1000 κατοίκους αντιστοιχούν 6 γιατροί (μεγαλύτερο στην ΕΕ) όταν ο Μέσος Όρος των κρατών της ΕΕ είναι 3,7! Στο Νοσηλευτικό προσωπικό στη χώρα μας αντιστοιχούν 4 ανά 1000 κατοίκους, όταν ο Μ.Ο των κρατών της ΕΕ είναι 8,5. Όσο για τις κλίνες στην Ελλάδα αντιστοιχούν 4 ανά 1000 κατοίκους, ενώ ο Μ.Ο της ΕΕ ανέρχεται στις 5 αντίστοιχα.
Εδώ να επισημάνουμε το άκρως ενδιαφέρον και υποτιμητικό στοιχείο, ότι οι κατά κεφαλήν για την υγεία δαπάνες στη χώρα μας είναι 45% χαμηλότερες από τον Μ.Ο. των χωρών της ΕΕ. Μόνο οι χώρες του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού έχουν λιγότερες.
Χαρακτηριστικά δείγματα του ανορθολογισμού που επικρατεί στη δομή του κράτους και τις διορθωτικές κινήσεις που έπρεπε να έχουν γίνει και συνεχώς αναβάλλονται. Ένα μικρό δείγμα από τα μεγάλα και σημαντικά που κρύβονται πίσω από το πέπλο της συζήτησης για αυτοδυναμίες και πρόσημα διακυβέρνησης, ενώ ο ελέφαντας είναι ήδη μέσα στο δωμάτιο.
Η Τράπεζα της Ελλάδος έχει ήδη τοποθετηθεί. «Δεν υπάρχει δημοσιονομικός χώρος για όλα αυτά που εξαγγέλλονται προεκλογικά». Η συζήτηση όμως εξαντλείται στα μεγέθη της επιδοματικής πολιτικής.
Ο εκσυγχρονισμός του πρωτογενή τομέα, η ψηφιακή γεωργία και η ανάπτυξη των κατάλληλων υποδομών φαίνεται να μην απασχολούν κανέναν.
Η Υγεία, η Παιδεία και η Δικαιοσύνη που αναφέρθηκαν πιο πάνω, όπως και το τεράστιο πρόβλημα του Δημογραφικού, αναφέρονται απλά σαν κεφάλαια σε προγράμματα που κανείς δεν ξανακοιτά. Και αυτά ίσως τα πιο εύκολα. Μπορείτε να σκεφτείτε την πλειοψηφία του πολιτικού προσωπικού, να συζητά για θέματα 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης, Τεχνητής Νοημοσύνης με τα πρακτικά και ηθικά προβλήματα που προβάλλουν από την εξέλιξή της ή ακόμη και για θέματα Περιβάλλοντος και Πράσινης Ανάπτυξης?
Είναι όλα αυτά που θα έπρεπε να συζητούνται στην προεκλογική περίοδο και αποφεύγονται με κάθε τρόπο.
Είναι όλα αυτά που θα πρέπει να μπουν σε ένα ευρύ πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων και οι περισσότεροι σφυρίζουν αδιάφορα και κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν.
Είναι όλα αυτά που έχει άμεσα ανάγκη η χώρα για να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις του μέλλοντος.
Κάποια στιγμή πρέπει να σκύψουν σοβαρά σ’ αυτά ΌΛΟΙ. Τόσο όποια Κυβέρνηση προκύψει που θα έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων, όσο και η Αντιπολίτευση με τις δικές της ολοκληρωμένες προτάσεις. Δεν μπορεί να είναι διαρκές άλλοθι η διεθνής κατάσταση. Αντίθετα οι επιπτώσεις από τις δυσμενείς διεθνείς συγκυρίες, μόνο με καλυτέρευση αυτών των παραμέτρων μπορούν να αντιμετωπιστούν. Έτσι θα μπορέσει και η κοινοβουλευτική μας δημοκρατία να απεμπλακεί από ελέγχους ευθυνών που δεν οδηγούν πουθενά και να ανακατευθυνθεί σε ελέγχους αναζήτησης των βέλτιστων λύσεων στα μεγάλα υπαρκτά προβλήματα της χώρας. Δ-Τ.Ο.
