@Σε πλήρη αποτυχία οδηγήθηκε η 48ωρη απεργία στον τύπο(εφημερίδες) σε αντίθεση με τα ραδιόφωνα και τηλεοράσεις, αφού με ευθύνη της πλειοψηφίας του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ, κυκλοφόρησαν κανονικά ως απεργοσπαστικά φύλλα την Παρασκευή, οι περισσότερες εφημερίδες του Σαββάτου και της Κυριακής. Η ΕΣΗΕΑ αντί να...οργανώσει περιφρούρηση ως όφειλε της απεργίας, την ξεπούλησε σιωπηλά, διασπώντας στην ουσία τους ίδιους του εργαζόμενους δημοσιογράφους, που αναγκάστηκαν να δουλέψουν για τα φύλλα του Σαββάτου και της Κυριακής από την Τρίτη για να εκδοθούν την Παρασκευή.@Κατώτερη των περιστάσεων η πλειοψηφία της ΕΣΗΕΑ, υποθήκευσε τους αγώνες των δημοσιογράφων για το επόμενο χρονικό διάστημα αφού δούλεψε στην ουσία ως «φερέφωνο» συγκεκριμένων εργοδοτών, την ώρα μάλιστα που οι εργοδότες αυτοί πρωτοστατούν στο ξερίζωμα συθέμελα των εργασιακών σχέσεων τόσο στα μαγαζιά τους, όσο και ευρύτερα στην κοινωνία, παραπληροφορώντας την κοινή γνώμη….. Αντιθέτως κανάλια και ραδιόφωνα δεν δούλεψαν στον τομέα της ενημέρωσης, παρόλο που και σε αυτά η κινητοποίηση θα μπορούσε να είχε οργανωθεί καλύτερα .
@Δυστυχώς το αίτημα για 48ωρη απεργία που βγήκε από συνελεύσεις εργαζομένων όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα, υποβαθμίστηκε συνειδητά από την πλειοψηφία της ΕΣΗΕΑ και των υπολοίπων σωματείων από το χώρο του τύπου, ενώ οι δυνάμεις της αριστεράς εγκλωβισμένες στο μικρόκοσμό τους έφθασαν να ανεχτούν την έκδοση ακόμη και εφημερίδων όπως η ΑΥΓΗ και ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ. Όσο οι εργαζόμενοι στον τύπο θα κινούμαστε μεταξύ ανυπόληπτων γραφειοκρατών και υπεράσπισης του δικού μας μόνο μαγαζιού, τίποτα θετικό δεν προμηνύεται για το εργασιακό μας μέλλον, πολύ περισσότερο για το μέλλον της ενημέρωσης που εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων έχει καταντήσει «άρτος και θεάματα» και επιχείρηση εκμαυλισμού της κοινής γνώμη...
@Δυστυχώς το αίτημα για 48ωρη απεργία που βγήκε από συνελεύσεις εργαζομένων όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα, υποβαθμίστηκε συνειδητά από την πλειοψηφία της ΕΣΗΕΑ και των υπολοίπων σωματείων από το χώρο του τύπου, ενώ οι δυνάμεις της αριστεράς εγκλωβισμένες στο μικρόκοσμό τους έφθασαν να ανεχτούν την έκδοση ακόμη και εφημερίδων όπως η ΑΥΓΗ και ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ. Όσο οι εργαζόμενοι στον τύπο θα κινούμαστε μεταξύ ανυπόληπτων γραφειοκρατών και υπεράσπισης του δικού μας μόνο μαγαζιού, τίποτα θετικό δεν προμηνύεται για το εργασιακό μας μέλλον, πολύ περισσότερο για το μέλλον της ενημέρωσης που εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων έχει καταντήσει «άρτος και θεάματα» και επιχείρηση εκμαυλισμού της κοινής γνώμη...
