Πολιτική και συνδικαλισμός πάνε χέρι – χέρι, έστω και χωρίς τον Καρατζαφέρη. Κατ εικόνα και ομοίωση.
Η καταστροφή που υπέστη η χώρα φαίνεται ότι δεν συνέτισε κανέναν απ όσους επιμένουν ότι θέλουν να μας … σώσουν.
Πριν λίγες ημέρες έγινε η ετήσια γενική συνέλευση της ΕΣΗΕΑ. Παραβρέθηκαν 300 από τα 5.700 μέλη, μολονότι υπήρχε την ώρα αυτή τετράωρη στάση εργασίας. Την ώρα που τα προβλήματα είναι μεγάλα και σοβαρά, όπως η ανεργία, το ασφαλιστικό, το συνταξιοδοτικό και τόσα άλλα να ζητούν λύσεις.
Το Προεδρείο δεν έκανε κανέναν απολογισμό. Ο καθένας έπαιρνε το λόγο για να εκφράσει τις απόψεις της παράταξής του. Προεκλογική περίοδος γαρ.
Πριν δύο χρόνια μετά τις προηγούμενες εκλογές, χρειάστηκαν αρκετοί μήνες για να συγκροτηθεί ένα αριστερόστροφο Προεδρείο. Το ίδιο συνέβη και πριν τέσσερα χρόνια με τη μόνη διαφορά ότι τότε σχηματίσθηκε δεξιόστροφο Προεδρείο. Πρωτοπόροι οι δημοσιογράφοι στις συνεργασίες. Πρόφτασαν τους πολιτικούς που ακολούθησαν.
Οι εταίροι της συνδικαλιστικής συγκυβέρνησης άρχισαν από του βήματος να κατηγορούν αλλήλους, δημιουργώντας έτσι ένα κομφούζιο ως προς του τι έγινε και τι δεν έγινε την διετία που πέρασε, για κάθε εχέφρονα άνθρωπο. Για τα πεπραγμένα ούτε κουβέντα. Το όλο σκηνικό θύμιζε τον καβγά της συγκυβέρνησης για τον αντιρατσιστικό νόμο. Η άλλη πλευρά, αυτή της προηγούμενης συνδιοίκησης, κατανάλωσε με τη σειρά της πολύ χρόνο άνευ ουσίας και όλοι μαζί εμπόδισαν τα άλλα, εκτός Συμβουλίου μέλη της ΕΣΗΕΑ, να μιλήσουν ενώπιον ενός κάποιου ακροατηρίου.
Έτσι δεν ακούαμε σκέψεις εποικοδομητικές για την ανεργία που έχει κτυπήσει ταβάνι, ούτε για το πως θα μπει ένα φρένο στα μαύρα και στα μπλοκάκια που κυριαρχούν στις λιγοστές προσλήψεις.
Δεν μας είπαν για το πώς θα εισπράξουν τα οφειλόμενα των εργοδοτών από τις κρατήσεις των εργαζομένων, αλλά και αυτές του αγγελιοσήμου. Ακόμη δεν μάθαμε για το τι συνέβη με τα 93 εκατομμύρια μετρητά του ΕΔΟΕΑΠ, που εν μια νυκτί, η Τράπεζα της Ελλάδος τα έκανε ομόλογα πότε κι από ποιους αγοράστηκαν και αν και ποιοι έχουν ευθύνες.
Από την άλλη πλευρά κατάπιαν αμαχητί τη ληστεία του ασφαλιστικού Ταμείου ΕΤΑΜ-ΜΜΕ, που είδε αποθεματικά 2 δις να γίνονται με το «κούρεμα» 500 εκατομμύρια.
Μια πρόταση για απευθείας εκλογή του Προεδρείου από το εκλογικό σώμα που ο υπογράφων γνωστοποίησε σε κάποιους επικεφαλείς παρατάξεων κάηκε μια και παρουσιάστηκε ως πρόταση μιας από αυτές κι επειδή ήταν χωρίς σκεπτικό, πέρασε στα ψιλά.
Με αυτές τις επισημάνσεις, που αποτελούν μια μικρογραφία των όσων συμβαίνουν στον πολιτικό αυλόγυρο, δεν περιμένει κανείς παρά μια επανάληψη από τα ίδια στις επικείμενες εκλογές. Επισημαίνονται όμως, γιατί η ενημέρωση συμβαίνει να είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την δημοκρατία, αλλά και ποικιλοτρόπως με την χρεοκοπημένη πολιτική σκηνή. Τάσος Παπαδόπουλος
Η καταστροφή που υπέστη η χώρα φαίνεται ότι δεν συνέτισε κανέναν απ όσους επιμένουν ότι θέλουν να μας … σώσουν.
Πριν λίγες ημέρες έγινε η ετήσια γενική συνέλευση της ΕΣΗΕΑ. Παραβρέθηκαν 300 από τα 5.700 μέλη, μολονότι υπήρχε την ώρα αυτή τετράωρη στάση εργασίας. Την ώρα που τα προβλήματα είναι μεγάλα και σοβαρά, όπως η ανεργία, το ασφαλιστικό, το συνταξιοδοτικό και τόσα άλλα να ζητούν λύσεις.
Το Προεδρείο δεν έκανε κανέναν απολογισμό. Ο καθένας έπαιρνε το λόγο για να εκφράσει τις απόψεις της παράταξής του. Προεκλογική περίοδος γαρ.
Πριν δύο χρόνια μετά τις προηγούμενες εκλογές, χρειάστηκαν αρκετοί μήνες για να συγκροτηθεί ένα αριστερόστροφο Προεδρείο. Το ίδιο συνέβη και πριν τέσσερα χρόνια με τη μόνη διαφορά ότι τότε σχηματίσθηκε δεξιόστροφο Προεδρείο. Πρωτοπόροι οι δημοσιογράφοι στις συνεργασίες. Πρόφτασαν τους πολιτικούς που ακολούθησαν.
Οι εταίροι της συνδικαλιστικής συγκυβέρνησης άρχισαν από του βήματος να κατηγορούν αλλήλους, δημιουργώντας έτσι ένα κομφούζιο ως προς του τι έγινε και τι δεν έγινε την διετία που πέρασε, για κάθε εχέφρονα άνθρωπο. Για τα πεπραγμένα ούτε κουβέντα. Το όλο σκηνικό θύμιζε τον καβγά της συγκυβέρνησης για τον αντιρατσιστικό νόμο. Η άλλη πλευρά, αυτή της προηγούμενης συνδιοίκησης, κατανάλωσε με τη σειρά της πολύ χρόνο άνευ ουσίας και όλοι μαζί εμπόδισαν τα άλλα, εκτός Συμβουλίου μέλη της ΕΣΗΕΑ, να μιλήσουν ενώπιον ενός κάποιου ακροατηρίου.
Έτσι δεν ακούαμε σκέψεις εποικοδομητικές για την ανεργία που έχει κτυπήσει ταβάνι, ούτε για το πως θα μπει ένα φρένο στα μαύρα και στα μπλοκάκια που κυριαρχούν στις λιγοστές προσλήψεις.
Δεν μας είπαν για το πώς θα εισπράξουν τα οφειλόμενα των εργοδοτών από τις κρατήσεις των εργαζομένων, αλλά και αυτές του αγγελιοσήμου. Ακόμη δεν μάθαμε για το τι συνέβη με τα 93 εκατομμύρια μετρητά του ΕΔΟΕΑΠ, που εν μια νυκτί, η Τράπεζα της Ελλάδος τα έκανε ομόλογα πότε κι από ποιους αγοράστηκαν και αν και ποιοι έχουν ευθύνες.
Από την άλλη πλευρά κατάπιαν αμαχητί τη ληστεία του ασφαλιστικού Ταμείου ΕΤΑΜ-ΜΜΕ, που είδε αποθεματικά 2 δις να γίνονται με το «κούρεμα» 500 εκατομμύρια.
Μια πρόταση για απευθείας εκλογή του Προεδρείου από το εκλογικό σώμα που ο υπογράφων γνωστοποίησε σε κάποιους επικεφαλείς παρατάξεων κάηκε μια και παρουσιάστηκε ως πρόταση μιας από αυτές κι επειδή ήταν χωρίς σκεπτικό, πέρασε στα ψιλά.
Με αυτές τις επισημάνσεις, που αποτελούν μια μικρογραφία των όσων συμβαίνουν στον πολιτικό αυλόγυρο, δεν περιμένει κανείς παρά μια επανάληψη από τα ίδια στις επικείμενες εκλογές. Επισημαίνονται όμως, γιατί η ενημέρωση συμβαίνει να είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την δημοκρατία, αλλά και ποικιλοτρόπως με την χρεοκοπημένη πολιτική σκηνή. Τάσος Παπαδόπουλος