Όταν χιλιάδες χιλιάδων εκεί έξω φωνάζουν εν χορώ «Αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι», εσύ σκουπίζεσαι. Δεν νομίζεις ότι βρέχει, απλώς δεν σε ενδιαφέρει. Ποιοι θα πουν εσένα αλήτη και ρουφιάνο επειδή κάνεις καλά τη δουλειά σου; Όμως προσοχή: κάνεις καλά μια δουλειά. Όχι αυτήν που θα έπρεπε να κάνεις. Γιατί; Διότι έχεις μάθει χρόνια τώρα- όχι μονάχα τα τελευταία, τα μνημονιακά- πως σημασία έχει να κρατήσεις την ακριβοπληρωμένη θέση σου. Νόμος είναι το δίκιο της κυβέρνησης και της διαπλοκής, του καπιταλισμού, αυτό προβάλλεις, αυτό επιβάλλεις στους υφισταμένους σου να στηρίζουν. Η έτσι κι αλλιώς χωλαίνουσα δεοντολογία, να παραθέτεις και τι λένε οι αντίθετοι, τελείωσε. Ό,τι πει η εξουσία και τέρμα. Κάγχασες όταν κάποιοι τόλμησαν να πούνε στα κανάλια πως παιδιά λιποθυμούσαν απ’ την πείνα. Έστησες πανηγύρι τρελό, τρολάροντάς τους. Το αρνούνταν από το πρωί ως το βράδυ οι χορτάτοι πολιτικοί που καλούσες να εμφανιστούν. Μετά, καθώς η πραγματικότητα δεν μπορούσε πια να κρυφτεί, το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης ήρθε αρωγός και απαγόρευσε, από τον Ιανουάριο του 13, να μεταδίδονται σκηνές φτώχειας. Όλος ο λαός είχε εξαθλιωθεί, μα οι κυβερνήσεις και οι διαπλεκόμενοι έκαναν τα πάντα να το θάψουν. Κατόπιν ανακάλυψες πόσο πλούσια είναι η ελληνική γλώσσα. Απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων; Τι θλιβερό λεξιλόγιο είναι αυτό; Μεταρρύθμιση το βαφτίσατε όλοι μαζί. Τις περικοπές ελεεινών και τρισάθλιων συντάξεων τις είπατε μέτρα δημοσιονομικού ελέγχου.
Την άρνηση και την αντίσταση του λαού προσπαθήσατε να τις καταπνίξετε, λέγοντας πως εμφάνισε «μεταρρυθμιστική κόπωση». Αυτοκτονίες; Μαζική μετανάστευση των νέων; Μαζική ανεργία; Δεν υπήρχαν. Κι αυτά και τα σχετικά ρεπορτάζ. Για να μη τα πολυλογούμε, η κραυγή των αντιεξουσιαστών «Αλήτες ρουφιάνοι δημοσιογράφοι» έφτασε να ακούγεται μυριόστομη στη διαδήλωση του Συντάγματος για το ΟΧΙ. Είχε μεσολαβήσει η αλλαγή κυβέρνησης και η συνειδητοποίηση από μερίδα του κόσμου πως πρέπει να ξυπνήσει. Εσύ μπορεί να σκουπίστηκες, όπως το πρωτοβάθμιο πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ αποφάσισε να καλέσει μερικούς από τους ομοίους σου και ο εισαγγελέας να κάνει προκαταρκτική εξέταση για το αν παραβίασες την εκλογική νομοθεσία. Τώρα σε έπιασε ο πόνος και διατρανώνεις: Η «δίωξη» της μιας άποψης είναι απολυταρχισμός. Ενώ, προφανώς, η απόκρυψη της άλλης και η λυσσαλέα προπαγάνδα για κάτι που ήξερες ότι δεν δέχεται η πλειοψηφία, είναι δημοκρατία. Θα έκλεινα εδώ το κείμενο, αλλά σου έχω κι άλλο φυλαγμένο: η κατρακύλα ξεκίνησε όταν αφαιρούσες από όλα τα ραδιοτηλεοπτικά προγράμματα και όλες τις σελίδες τους ωραίους, αληθινούς ανθρώπους, τους ανθρώπους με αρχές, με αξίες, με ήθος. Όταν επέμενες με κάθε μέσο να κυριαρχήσουν τα πρόσωπα του λάιφ στάιλ και της trash tv αντί των ανθρώπων με σκέψη, με λεβεντιά, με ευαισθησίες επειδή αυτή ήταν η κουλτούρα σου, αυτά σου κινούσαν το ενδιαφέρον.
Η κάθε Σούλα, Κούλα, Μπούλα, αντί των ποιητών. Η κάθε τηλεπερσόνα αντί των διανοούμενων. Ο κάθε ψόφιος σταρ αντί των σπουδαίων καλλιτεχνών μας. Δεν είναι άμοιρος και ο λαός που τσίμπησε. Έτσι ξεκίνησε η κρίση, πρωτίστως ως κρίση αξιών. Και αν κάποτε η οικονομική κρίση περάσει, το άλλο τραύμα, στην κοινωνία, πολύ δύσκολα θα επουλωθεί. Μόνο αν παραμείνουμε αλληλέγγυοι έχουμε ελπίδα. Και αν σοβαρευτούμε. Εσύ, «συνάδελφε» δεν νομίζω… Κι εσύ, κυβέρνηση, προκήρυξε επιτέλους τις τηλεοπτικές συχνότητες, τι περιμένεις;
