Επικρατεί μια τρέλα με τον κοροναϊό και την ενημέρωση του κόσμου. Ένα γενικευμένο μπάχαλο που κάποια στιγμή θα πρέπει να σταματήσει.Θα πρέπει να μπει μια τάξη σε όλο αυτό το χάος με τις αλληλοσυγκρουόμενες θεωρίες, τις προτάσεις για μέτρα που το ένα αναιρεί το άλλο, τους «πεφωτισμένους» επιστήμονες που δεν τολμάς να αμφισβητήσεις την αυθεντία τους, τους πολιτικούς.. τσαμπουκάδες που κουνάνε το δάκτυλο, κι ένα «μαγαζί» που έχει στηθεί γύρω από την πανδημία.
Και κάνει πολύ μεγάλο κακό. Ακυρώνει την υπομονή, την καρτερικότητα, την άοκνη προσπάθεια της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού να προσαρμοστεί στη νέα κατάσταση.
Και αυξάνει τον αριθμό των «ψεκασμένων», των «αρνητών» και των πάσης λογής αμφισβητιών που τελικά κάνουν τεράστιο κακό.
Τι συμβαίνει κατά το δεύτερο κύμα της πανδημίας, σε σύγκριση με το πρώτο;
1. Εχουμε τη δημιουργία μιας ομάδας επιστημόνων, πλην ελαχίστων, πολύ σοβαρών και συγκροτημένων γιατρών, που έχουν γίνει τηλεμαϊντανοί. Σε τέτοιο σημείο μάλιστα που αναρωτιέται κανείς πότε προλαβαίνουν να αναλύσουν τα επιδημιολογικά στοιχεία, πότε προλαβαίνουν να φτιάξουν μοντέλα, πότε να ενημερώσουν την πολιτική ηγεσία και πότε να προτείνουν μέτρα, αφού πρώτα εξετάσουν τι συμβαίνει σε παγκόσμιο επίπεδο.
2. Παρατηρούμε έναν απίστευτο, καθημερινό μαραθώνιο… ενημέρωσης σε κανάλια, ραδιόφωνα και εφημερίδες που καταλήγει σε φιάσκο. Και ο λόγος είναι ότι ο κόσμος έχει βαρεθεί, έχει κουραστεί να ακούει συνεχώς πράγματα που πολλές φορές και δεν καταλαβαίνει, και αδυνατεί να διαχειριστεί.
3. Ο ένας επιστήμονας λέει lockdown, ο άλλος απαγόρευση κυκλοφορίας, ο τρίτος καθολική χρήση μάσκας, ο τέταρτος να κλείσουμε τα γεροντάκια σπίτι. Και τελικά αποφασίζονται μέτρα που είναι… ημίμετρα και απλά κλείνουν το μάτι στο… πολιτικό κόστος.
4. Αυτή η χαοτική κατάσταση ενισχύεται ακόμη και από την ενημέρωση που γίνεται κάθε Τρίτη και Παρασκευή. Οι ίδιες νουθεσίες να μείνουμε σπίτι, να τηρούμε τα μέτρα, να, να, να. Αλλά τελικά οι πολίτες μένουν με το ερώτημα τι πρέπει να κάνουν ενώ ενισχύεται και η πεποίθηση ότι το κράτος δεν έχει συγκεκριμένο σχέδιο διαχείρισης της κρίσης.
Συμπερασματικά, έχει χαθεί το «συμμάζεμα» της πρώτης περιόδου, έχει χαθεί μια ουσιαστική, σοβαρή και χωρίς αμφισβητήσεις φωνή που θα μπορεί ο κόσμος να ακολουθεί, να καταλαβαίνει και να πείθεται ότι πρέπει να εφαρμοστούν ορισμένοι κανόνες.
Θα έλεγε κανείς ότι λείπει ο Σωτήρης Τσιόδρας.
Μακριά από εμένα η προσωπολατρεία.
Αλλωστε και ο αγαπητός σε πολλούς καθηγητής έχει κάνει λάθη. Και θα κριθεί γι’ αυτά, όπως θα κριθούν και όλοι. Μακριά και από τους «αυθεντίες» που δεν έχουν το αλάθητο του Πάπα.
Είναι όμως διαφορετικό να ακούς τον κάθε αυτάρεσκο επιστήμονα που βρήκε στασίδι στα κανάλια να σου λέει τι να κάνεις και διαφορετικό έναν άνθρωπο που δεν διεκδικεί την προβολή και δείχνει να ξέρει τι λέει.
Χωρίς να αναφέρω ονόματα, οι περισσότεροι από αυτούς που βγαίνουν και μιλούν για τον κοροναϊό αυτή την εποχή δεν είναι επαρκείς. Μπορεί να είναι άριστοι επιστήμονες, μπορεί να είναι διάνοιες, να δουλεύουν πολύ και να είναι αποδεκτοί στο περιβάλλον τους.
Όμως, δεν μπορούν να διαχειριστούν την πανδημία σε επικοινωνιακό επίπεδο. Εκεί που χρειάζεται να πει κάποιος στον κόσμο την αλήθεια, να περιγράψει την πραγματικότητα, να μιλήσει για το μέλλον και να πείσει τους πολίτες πως ό,τι γίνεται είναι για το καλό τους.
Ισως, λοιπόν, η καλύτερη κίνηση που θα μπορούσε να κάνει η κυβέρνηση είναι να μαζέψει τους τηλεμαϊντανούς που προκαλούν ανασφάλεια στην κοινή γνώμη, και να φέρει πίσω τον Σωτήρη Τσιόδρα.
Ισως, η εφαρμογή των μέτρων να γίνει ευκολότερα και να μην χρειαστούν ακόμη αυστηρότερα. Μέτρα έχουμε, αλλά δεν τα εφαρμόζουμε, αυτό είναι το πρόβλημα.
Φέρτε λοιπόν πίσω τον Τσιόδρα και σταματήστε την επιστημονική οχλαγωγία.
Βασίλης Σ. Κανέλλης / in.gr
