Ματίνα Παπαχριστούδη στο ΠΡΙΝ του Σαββατοκύριακου
Για μιαν ακόμη φορά χρησιμοποιείται στον κλάδο, ως αδιαμφισβήτητο αξίωμα, το επιχείρημα πως οι εργαζόμενοι δημοσιογράφοι δεν μοιάζουν με τους άλλους, ασκούν ένα επάγγελμα-λειτούργημα, σκληρό μεν αλλά ξεχωριστό, με αποτέλεσμα να είναι κάτι σαν ελίτ. Όλα αυτά για να πιστοποιηθεί η εξαίρεση τους από την κοινωνία ως κάποιος περιούσιος κλάδος με προνόμιο τη συμμετοχή του στο «πλούσιο» τραπέζι της εξουσίας του ελέγχου και της χειραγώγησης. Το επιχείρημα διακινείται ταυτόχρονα με την άποψη πως σημασία έχουν τα Μέσα ενημέρωσης ως αυτόνομες οντότητες — ανεξαρτήτως από τα συμφέροντα, τις βλέψεις και τους στόχους των επιχειρηματιών στους οποίους ανήκουν. Σε αυτές τις «οντότητες», οι δημοσιογράφοι οφείλουν να ενσωματώνονται χωρίς κανένα δικαίωμα στην άποψη ή την εργασία, πέρα από αυτά που εγκρίνει η δομή του Μέσου.
Όλα αυτά ακούγονται πιο δυνατά στο φόντο του αντεργατικού νομοσχεδίου της κυβέρνησης, οι διατάξεις του οποίου για τον ευρύτερο χώρο των μίντια, απλώς σφραγίζουν και θεσμικά την ήδη υπάρχουσα εφιαλτική κατάσταση στις εργασιακές σχέσεις, κυρίως για τους νέους στο επάγγελμα. Οι δημοσιογράφοι δεν έχουν εδώ και πολλά χρόνια συλλογικές συμβάσεις αλλά μόνο ατομικές, εργάζονται ήδη 10ωρα ή 12ωρα, σε άθλιες συνθήκες, χωρίς προστασία ή πρόνοια.
Με αυτόν τον τρόπο αντιμετωπίστηκε η κρίση στα ΜΜΕ τη δεκαετία 2009-2019 που οδήγησε τους διπλά αλλοτριωμένους εργαζόμενους στη βιομηχανία της προπαγάνδας προς τη βίαιη προλεταριοποίηση. Οι ελάχιστοι κανόνες επαγγελματικής προστασίας εξαφανίστηκαν μαζί με τους όρους των συλλογικών συμβάσεων. Το αποτέλεσμα είναι να μην έχουν συμμετοχή στη διαμόρφωση του παραγόμενου –με κάθε μέσο– ειδησεογραφικού περιεχομένου. Μετατράπηκαν σε χειρωνακτικούς-διανοητικούς εργάτες σε επιχειρήσεις χειραγώγησης, όπου το δικαίωμα της «ελευθερίας του λόγου» έχουν μόνο οι ελεγκτές της και οι πλήρως υποταγμένοι σε αυτούς.
Η δημοσιογραφία, αυτή η υπέροχη τέχνη και τεχνική, παλεύει να βρει διόδους παρέμβασης στο ολοένα και πιο ασφυκτικά ελεγχόμενο πεδίο των μίντια. Με πρωτοπόρους εργαζόμενους δημοσιογράφους, οι οποίοι γνωρίζουν τη διαφορά ανάμεσα στην πληροφορία και την ενημέρωση, να θέλουν να διατηρήσουν τον ενεργό ρόλο τους στην ιδεολογική μάχη εντός των ΜΜΕ.
