Επιλέξαμε δυο από τις εκατοντάδες, αναρτήσεις στο διαδίκτυο, για το προδιαγεγραμμένο έγκλημα στα Τέμπη. Επειδή ήδη πολλά Μέσα επιχειρούν με άμεσους τρόπους να το ξεπλύνουν από τον πυρήνα του και να μιλήσουν μόνο για “εθνική τραγωδία”. Την ιδιωτικοποίηση δημόσιων φορέων που πρεσβεύουν τα πολιτικά κόμματα κυβερνητικής εξουσίας.
Γράφουν ο Γιώργος Μιχαϊλίδης και ο Γιώργος Μουρμούρης
Τραγωδία να συγκρούονται τρένα με δεκάδες θύματα επειδή τα ηλεκτρονικά συστήματα ασφαλείας δεν λειτουργούν καθώς κοστίζουν. Τραγωδία να πεθαίνεις από πυρκαγιά επειδή δεν καθαρίστηκαν τα δάση, δεν υπάρχουν δασοπυροσβέστες, δασοφύλακες και επαρκείς υποδομές δασοπυρόσβεσης. Τραγωδία να πεθαίνεις από πλημμύρες επειδή είχαν καεί τα δάση, δεν καθαρίστηκαν τα φρεάτια και οι αυθαιρεσίες νομιμοποιούνται αρκεί να πληρώσεις. Τραγωδία να πεθαίνεις επειδή δεν υπάρχουν αρκετές ΜΕΘ και σε διασωληνώνει ο ασκούμενος στον διάδρομο του νοσοκομείου.
Τραγωδία να πεθαίνεις στο εργοτάξιο επειδή τα μέτρα ασφαλείας κοστίζουν και οι υπερωρίες συμφέρουν. Τραγωδία να μην μπορείς να δεις ότι οι τραγωδίες που επαναλαμβάνονται έχουν πάντα έναν κοινό παρονομαστή: την υποβάθμιση καθετί δημόσιου, την επικράτηση του ιδιωτικού συμφέροντος, την ιεράρχηση του κέρδους πάνω από τη ζωή και την ασφάλεια.
Οι σιδηρόδρομοι στην Ελλάδα άρχισαν να κατακερματίζονται και να αποδιαρθρώνονται από τη δεκαετία 2000-2010 (επί ΠΑΣΟΚ-ΝΔ), ιδιωτικοποιήθηκαν το 2017 (επί ΣΥΡΙΖΑ) και υποχρηματοδοτούνται, υποστελεχώνονται συστηματικά από όλες τις κυβερνήσεις. Επικράτησαν οι εργολαβίες, οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις, η λογική της ανταποδοτικότητας και επιχειρηματικότητας σε υποδομές δημοσίου συμφέροντος. Έτσι, φτάσαμε στο ξημέρωμα της 1ης Μάρτη 2023, βήμα-βήμα, με ακρίβεια και όχι αναπάντεχα.
Δεν θα ψάχνουμε να βρούμε αν ο σταθμάρχης τράβηξε τον λάθος μοχλό. Ακόμα και το ανθρώπινο λάθος στις τραγωδίες τις περισσότρες φορές είναι αποτέλεσμα πολιτικών επιλογών. Ας δούμε και τι κρυβόταν πίσω από ένα τεράστιο σιδηροδρομικό δυστύχημα στις ΗΠΑ που συνέβη πρόσφατα [ εδώ: https://prin.gr/2023/03/train/ ]
Το είχε προβλέψει κανείς το δυστύχημα; Ναι.
Οι εργαζόμενοι – όχι φυσικά οι βολεμένοι και χωρίς ταξική συνείδηση – που προειδοποιούσαν χρόνια τώρα αλλά και πριν ένα μήνα για το δυστύχημα που έρχεται [ δείτε: https://bit.ly/3EMeT3e ]. Οι εργαζόμενοι, αυτός ο τελευταίος τροχός της αμάξης που δεν μπορεί να αναλάβει τη διαχείριση αλλά μόνο να εκτελεί εντολές και να είναι υπάκουος. Και όμως όσο πιο ισχυρός είναι ο εργατικός έλεγχος στους χώρους εργασίας τόσο περισσότερες ζωές σώζονται.
Υπενθύμιση: Λεφτά υπάρχουν όταν το Υπουργείο Άμυνας χρηματοδοτεί το ΑΠΘ για να κατασκευάζει πολεμικά drones [ https://www.iefimerida.gr/tehnologia/apth-shediazei-drone ], τα έργα προχωρούν γρήγορα αν λέγονται “φράχτης στον Έβρο”, προσλήψεις γίνονται για την “ασφάλεια στα πανεπιστήμια” αλλά για να λειτουργήσουν τα ηλεκτρονικά συστήματα ασφαλείας δεν υπήρχε ούτε χρόνος, ούτε χρήμα, ούτε προσωπικό. Προτεραιότητες του καπιταλιστικού συστήματος.
Κανένα εθνικό πένθος μαζί με τους υπαίτιους της δυστυχίας δεκάδων οικογενειών. Μόνο αγώνας εναντίον τους και ολόκληρη την αλήθεια.
Σε κάθε τραγωδία λένε: «Δεν είναι τώρα η ώρα των ευθυνών».
Για την περίπτωση του σιδηροδρομικού δυστυχήματος στα Τέμπη, οι ευθύνες έχουν έλθει εδώ και χρόνια. Γιατί όποιος ταξίδευε περιστασιακά έστω ή ξέρει λίγα μόνο πράγματα για το σιδηροδρομικό δίκτυο, γνωρίζει ότι:
-Το σιδηροδρομικό δίκτυο είναι σε άθλια κατάσταση μετά από χρόνια παραμέλησης και δραματικής υποχρηματοδότησης. Είναι ενδεικτικό ότι η γραμμή Δράμα – Ξάνθη είναι κλειστή εδώ και καιρό λόγω επικινδυνότητας, κόβοντας τον άξονα Θεσσαλονίκη – Αλεξανδρούπολη.
-Στον άξονα Αθήνας – Θεσσαλονίκης τα έργα μετατροπής του σε διπλή ηλεκτροκινούμενη γραμμή έχουν μεν ολοκληρωθεί, όμως δεν έχει ολοκληρωθεί η εγκατάσταση συστήματος σηματοδότησης – τηλεδιοίκησης, έργο καίριο για την ασφάλεια της γραμμής.
-Ο άλλοτε κραταιός και ενιαίος ΟΣΕ έχει πολυδιασπαστεί σε μια σειρά ξεχωριστές και συχνά αντιμαχόμενες μεταξύ τους Α.Ε. ΟΣΕ, η ιδιωτικοποιημένη ΤΡΑΙΝΟΣΕ (νυν Hellenic Train), ΓΑΙΑΟΣΕ, ΕΡΓΟΣΕ κλπ. Η πολυδιάσπαση δημιουργεί ασυνεννοησία, διοικητικό χάος και συγκρούσεις συμφερόντων. Ενδεικτική η πολυετής διαμάχη ΟΣΕ – ΤΡΑΙΝΟΣΕ για τα τέλη χρήσης του δικτύου (βλ λινκ στα σχόλια).
-Η ΤΡΑΙΝΟΣΕ ιδιωτικοποιήθηκε επί ΣΥΡΙΖΑ για μόλις 45 εκατ. ευρώ. Για τους περιστασιακούς έστω χρήστες του δικτύου, η επιδείνωση των υπηρεσιών ήταν εμφανής από την πρώτη μέρα. Υψηλότερα κόμιστρα, κατάργηση γραμμών (όπως το νυχτερινό Αθήνα-Θεσσαλονίκη), διαδρομές που πραγματοποιούνταν με άθλια λεωφορεία, χωρίς να υπάρχει τεχνικό πρόβλημα στη γραμμή, αποκλειστικά για εξοικονόμηση κόστους. Άλλωστε η εταιρεία που ιδιωτικοποιήθηκε με πρόσχημα τις κρατικές ενισχύσεις που είχαν δοθεί στην κρατική ΤΡΑΙΝΟΣΕ, λαμβάνει μετά από νομοθετική ρύθμιση της ΝΔ επιδοτήσεις 50 εκατ. ευρώ ετησίως για την πραγματοποίηση δρομολογίων στις «άγονες» γραμμές. Ενδεικτικό για το ύψος της χρηματοδότησης είναι ότι τα έσοδα από τις υπόλοιπες δραστηριότητες πλην των επιδοτούμενων γραμμών, ανήλθαν το 2022 σε 80 εκατ ευρώ.
-Το να βρεθούν δύο τραίνα να κινούνται με μεγάλη ταχύτητα το ένα προς το άλλο στην ίδια γραμμή, σε έναν διπλό άξονα, εν έτει 2023, σε ένα δυστύχημα ίδιο με αυτό του Δοξαρά το 1972, είναι έγκλημα για το οποίο πρέπει να φτάσει στην παραίτηση του υπουργού Υποδομών, τουλάχιστον.
-Καμπανάκι για την κατάσταση του ελληνικού σιδηροδρόμου θα έπρεπε να έχει σημάνει το δυστύχημα στο Άδενδρο, το 2017, με 4 νεκρούς.
Οργή και ντροπή για το προανακελθέν έγκλημα.
