Αυτές τις μέρες διαπιστώσαμε ότι μεταξύ άλλων «θεσμικών» υποχρεώσεων με τις οποίες έχει εξοπλιστεί το κεντρικό υπερκράτος της Ε.Ε. για να ελέγχει τις κυβερνήσεις, ήταν να περάσουν από τη διαδικασία «προσωπικών συνεντεύξεων» (κάτι σαν οντισιόν) τα νέα πρόσωπα που επιλέγει η νέα ελληνική κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα για τις διοικήσεις των ελληνικών τραπεζών.
Ο «θεσμός» αυτός ισχύει από τον περασμένο Νοέμβριο και για πρώτη φορά μάθαμε ότι την περασμένη βδομάδα οι «εξεταστές» της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας «έκοψαν τον προτεινόμενο από την ελληνική κυβέρνηση για τη θέση του διευθύνοντος συμβούλου της Εθνικής Τράπεζας!». Αναπόφευκτα και κοιτώντας τα επίσημα στοιχεία μιας από τις ιδιωτικές συστημικές ελληνικές τράπεζες, και μάλιστα της μοναδικής από τις τρεις συστημικές τράπεζες στις οποίες το Δημόσιο είναι ο ο πλειοψηφικός μέτοχος, αναρωτιόμαστε αν ποτέ κανείς από τους τόσο αυστηρούς επόπτες του τραπεζικού μας συστήματος ευρωκράτες έκανε τον κόπο να διαβάσει και να ελέγξει ότι: Πρώτον, η συγκεκριμένη τράπεζα (Πειραιώς) σπατάλησε για «διαφημιστική προβολή» των, ουσιαστικά ανύπαρκτων μέσα στην κρίση, «τραπεζικών προϊόντων της» 196,82 εκατομμύρια ευρώ (!) το 2013 (έναντι 82 εκατομ. ευρώ το 2006) και ποιός ξέρει πόσα θα ξόδεψε το… προεκλογικό έτος 2014; Δεύτερον, πως είναι δυνατόν να υπάρχουν τέτοιες δαπάνες, ενώ σε όλες τις τράπεζες βασικός μέτοχος είναι το ίδιο το ελληνικό δημόσιο;
Ανταγωνίζεται τον εαυτό του; Τρίτον, οι «αμοιβές και οι δαπάνες τρίτων» τί ακριβώς αντιπροσωπεύουν και που οφείλεται η δραματική αύξησή τους από 20 εκατομμύρια ευρώ το 2006 σε 99,5 εκατομμύρια ευρώ το 2013, ή 394,9% αύξηση σε καιρό απελπιστικής ύφεσης; Να υποθέσουμε ότι έχουν ελεγχθεί και εγκριθεί οι συγκεκριμένες δαπάνες από εκπροσώπους του ΤΧΣ κια της ΤτΕ;
