Είναι κακό πράγμα η μιζέρια και ο αρνητισμός. Δυστυχώς για την πιάτσα μας τα τελευταία δέκα και πλεόν χρόνια αυτο το περιβάλλον έχει σκεπάσει κάθε κίνηση. Κάθε πρωτοβουλία. Κάθε συνεργασία.
Κάθε απόπειρα να βελτιωθεί ποιοτικά η παραγωμενη πληροφορία.
Δεν είναι μόνο η τηλεόραση… που πνέει τα λοισθια.
Δεν είναι μόνο τα περιοδικά οι εφημερίδες που δεν πείθουν και χρησιμοποιούνται πλεόν μόνο ως πλυντήρια… χρημάτων και μυαλών.
Είναι και τα τα ραδιόφωνα. Εκεί λοιπόν τα δεδομένα είναι τραγικά. Παραγωγοί καλούνται με 150 ευρώ το μήνα να λειτουργήσουν- ή αλλιώς φέρε χορηγό να πληρωθείς- κάτω απο ένα καθεστώς δικτακτορικό μιας και δεν τους επιτρέπεται να ακουμπήσουν η να αλλάξουν την λίστα των τραγουδιών που παίζει στον αέρα. Γιατί; Γιατί η λίστα είναι πληρωμένη μάγκες. Και μάλιστα πολύ ακριβά.
Εγώ ήξερα πώς απο συστασεως των ραδιοφώνων, ο παραγωγός ήταν ο μόνος υπέυθυνος για την επιλογή των τραγουδιών. Υπήρχαν και αφιερώσεις και ζωντανές συνομιλιες με τους ακροατές, υπήρχε διάδραση. Πλεόν ο παραγωγός είναι τσιράκι. Δούλα του αφεντικού του. Και αν τολμήσει δε… να πεί κατι για “προστατευόμενο” καλλιτέχνη που στο τέλος του μήνα ακουμπάει χιλιάρικα για να παίξει στον αέρα; Τότε μπορεί να βρεθεί και εκτός δουλειας…
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΕΤΣΙ… υπάρχουν και οι σωστοί. Όμως στα ερτζιανά πλεόν η μαύρη αγορά είναι εκείνη που κινεί τα νήματα. Γεγονός χυδαίο και μη αποδεκτό. Τι συμβαίνει; Μέσα σε μια νυχτα δημιουργούνται απο στελέχη των ραδιοφώνων εταιρείες στο διαδίκτυο labels και καλά, τσιμπάνε νέους καλλιτέχνες που είτε έχουν καποια οικογενειακα λεφτά είτε πουλάνε περιουσίες για ένα τραγούδι… και υπόσχονται καταξίωση. Ο τραγουδιστής είναι υποχρεωμένος να πάει σε συγκεκριμένο δημιουργό-μίζα- σε συγκεκριμένο στυλίστα-μίζα- σε συγκεκριμένο στούντιο-μίζα- σε συγκεκριμένο ραδιόφωνο-μίζα- προκειμένου να ακουστεί.
Το τραγικότερο όλων είναι πως κάποιοι έχουν φτάσει σε σημείο να επιβάλλουν στους νέους ματαιόδοξους τραγουδιστές να δίνουν 5χιλιαρα και 6χίλιαρα μέχρι και σε συγγενείς τους είτε για να φτιάξουν το βίντεο κλίπ τους, είτε για να προωθήσουν την δουλειά τους σε ραδιόφωνα της περιφέρειας… Υπάρχουν δε και άλλοι που αν δεν πάς την σακούλα με τα μαύρα στο γραφείο τους… δεν σε παίζουν καν… στον αέρα του ραδιοφώνου τους. Και μάλιστα απαιτούν τα χρήματα με τρόπο νταβατζίδικο και την ημέρα που τα θέλουν.
Όλα αυτά θα ήταν πολύ διαφορετικά αν για τα χρήματα αυτά κοβόταν τιμολόγια… ή αν ακόμη οι πραγματικοί ιδιοκτήτες των ραδιοφώνων γνώριζαν για τα τερτίπια και τα παραμαγαζα μέσα στα μαγαζιά τους… Ξυπνήστε ρε… Σας τρώνε!
Όμως δεν είναι έτσι. Το θράσσος κάποιων στελεχών ραδιοφωνικών σταθμών έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο που ζητούν απο τους καλλιτέχνες μέχρι και ποσοστό για τα μεροκάματα τους… και όταν λέμε ποσοστό ενοοούμε πάνω απο 50%…
Υπάρχει δε ανάμεσα μας γνωστός D-j και ραδιοφωνικός παραγωγός και στέλεχος μεγάλου ραδιοφώνου στην Αθήνα ο οποίος όχι απλά δαγκώνει αλλά επιβάλει στον εκάστοτε καλλιτέχνη να κλείσει συμφωνία με συγγενικό πρόσωπό του προκειμένου να κάνει αυτός την παραγωγή του τραγουδιού.
Και αναφέρομαι σε ομάδα ειδικών, στούντιο μέχρι και σκηνοθεσία στα βίντεο κλίπ του τραγουδιστή. Αλλιώς δεν έχει «αέρα». Αλλιώς δεν παίζει το τραγούδι στο ραδιόφωνο που είναι… το στελεχάκι…
Δεν χρειάζεται πολύ ψάξιμο για να καταλάβετε τι σας γράφω. Αρκεί να μπείτε στο youtube και να δείτε πόσα labels υπάρχουν έχοντας στην ομπρέλα τους άγνωστους νέους καλλιτέχνες… αλλά με επώνυμους παραγωγούς, σκηνοθέτες και δημιουργούς που βαφτίζονται δημιουργοί απο ραδιοφωνικοί παραγωγοί μέσα σε μια νύχτα…
Και μετά μου λένε κάποιοι πώς υπάρχει αξιοκρατία και διαφάνεια στην πιάτσα… Ρε… ξυπνήστε… Σας τρώνε!!!
nassosblog
